Φανταστείτε αυτό: κάνετε μια σοβαρή συζήτηση με τον σύντροφό σας, που είναι αναστατωμένος κι έξαλλος, αλλά εσείς ξαφνικά αρχίζετε να γελάτε, χωρίς να έχετε ιδέα γιατί και προσπαθείτε να σταματήσετε, αλλά μάταια. Σύμφωνα με τους ειδικούς στον τομέα της ψυχολογίας υπάρχει εξήγηση και απαντά στο γιατί είθισται να γελάμε στις χειρότερες και πιο ακατάλληλες στιγμές.
Η εξήγηση πίσω από το γέλιο στη διάρκεια σοβαρών καταστάσεων εξαρτάται κάθε φορά από το άτομο και το ψυχολογικό του υπόβαθρο.
«Ασθενείς με Ελλειμματική Προσοχή- Υπερκινητικότητα (ADHD- Attention Deficit Hyperactivity Disorder), Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (OCD-Obsessive–compulsive disorder), διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD- Autism spectrum disorder) και άλλα, πολύ συχνά δυσκολεύονται με τις κατάλληλες συναισθηματικές αντιδράσεις σε θλιβερά ή τρομακτικά γεγονότα. Υπάρχει επίσης ένα πολύ μικρό ποσοστό που εμπίπτει στην κατηγορία του κοινωνιοπαθούς, αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν να απολαμβάνουν τον πόνο των άλλων και στερούνται συμπόνοιας ή ανησυχίας για τους άλλους», εξηγεί η Kelley Hopkins-Alvarez, επαγγελματίας ψυχολόγος και σύμβουλος.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιος δεν ανήκει σε μία από αυτές τις κατηγορίες και δεν πάσχει από κάποια διαταραχή; Οι ψυχολόγοι εξηγούν πως υπάρχει κι ένας ακόμη λόγος που μπορεί κάποιος να το βιώνει αυτό. Ενδεχομένως υποσυνείδητα υπερασπίζεται τον εαυτό του από τον… εαυτό του.
«Μερικές φορές οι άνθρωποι γελούν όταν συμβαίνει κάτι θλιβερό επειδή προσπαθούν να αποφύγουν το να ψάξουν και να βιώσουν σε βάθος τα συναισθήματά τους. Αυτή είναι συνήθως μια ασυναίσθητη διαδικασία, όχι κάτι που γίνεται συνειδητά. Με άλλα λόγια, το μυαλό δημιουργεί κάτι σαν τείχος για να αντιμετωπίσει και να παλέψει τα έντονα συναισθήματα. Είναι απολύτως φυσιολογικό», καταλήγει η Kelley Hopkins-Alvarez.