Μια φράση από έναν αυτοαποκαλούμενο πρωθυπουργό, που έμελλε να αλλάξει το ρου της ευρωπαϊκής ιστορίας και να συμπεριλάβει την Ελλάδα στις τότε διεθνείς εξελίξεις. Το ιστορικά πρόσφατο «αυτό σημαίνει πόλεμο», ή όπως είναι γνωστότερο το ΟΧΙ του 1940 του Ι. Μεταξά. Μια φράση που σημάδεψε ένα ολόκληρο έθνος και έγραψε άλλη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του. Μια φράση που έχει ριζώσει στη συνείδηση των Ελλήνων καθώς αναχαίτισε τις επεκτατικές επιδιώξεις της Ιταλικής ηγεσίας.
Τα όσα συνέβησαν τότε είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Σελίδες επί σελίδων έχουν γραφτεί για τη σπουδαία αυτή ιστορική στιγμή και όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς τις τεράστιες υλικοτεχνικές ελλείψεις και την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Πόσοι και πόσοι άνδρες έπεσαν τότε ηρωικά, με πρώτο τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Μιχάλη Πράσινο. Πόσες και πόσες γυναίκες βοήθησαν με κάθε τρόπο τη στήριξη των ελληνικών στρατευμάτων. Έτσι τελικά μια χώρα στάθηκε πιο πάνω από τις περιστάσεις.
Και σήμερα αυτός ο αγώνας τιμάται. Αυτό το ΟΧΙ, που ξεκάθαρα προτιμά τη θυσία από την υποταγή άνευ όρων. Γιατί η υποταγή κρύβει το φόβο και ο φόβος είναι το πιο ανθρώπινο και συνάμα ντροπιαστικό συναίσθημα. Στον απόηχο λοιπόν του «Έπους του Σαράντα», σκέφτομαι ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να τιμηθεί πραγματικά μια τέτοια επέτειος. Καταλήγω πάντα όμως στο ίδιο συμπέρασμα και αυτό είναι ο επαναπροσδιορισμός των αξιών μας ως νεοέλληνες. Ίσως πρέπει να πούμε ΟΧΙ. Όχι στο δήθεν τρόπο ζωής που μας επιβάλλεται και εμείς σιωπηλά αποδεχόμαστε και ακολουθούμε, όχι σε κάθε είδους αδικία προς τον οποιονδήποτε, φίλο ή μη, όχι στην αδιαφορία στους συνανθρώπους μας, όχι στην υποταγή και τυφλή υπακοή σε νόρμες κάθε λογής που δεν μας ταιριάζουν.
Εν γένει όχι με θετικό πρόσημο και ουσία. Ώστε να βελτιωθούμε πρώτα ατομικά και έπειτα κοινωνικά. Αυτή ίσως να είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη επιτυχία στο όνομα του Αγώνα του 1940. Ακόμη και αν ο δρόμος αυτός της κοινωνικής εξέλιξης δεν είναι , ο συμβολισμός του σημερινού μνημόσυνου αυτό μας διδάσκει. Μέσα από τις δυσκολότερες συγκυρίες που αντιμετωπίζονται με γενναιότητα, δημιουργείται η μεγαλύτερη υπερηφάνεια. Ίσως ακόμη δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τιμούν ως επέτειο την ημέρα λήξης του πολέμου σε αυτές ενώ η Ελλάδα την έναρξή του.
