Το στολίδι του Αμβρακικού Κόλπου, το ιστορικό λιμάνι της Κόπραινας που ήταν κάποτε μια από τις σημαντικότερες πύλες εισόδου της Άρτας, σύντομα θα αναγεννηθεί, καθώς οι εργασίες πλησιάζουν προς το τέλος τους.
Η σκέψη να ανακατασκευαστεί το λιμάνι, ήταν του πρώην Δημάρχου κ. Ευστάθιου Γιαννούλη (δήμαρχος Κομποτίου τότε), και το έργο πήρε σάρκα και οστά, μετά από τεράστιες προσπάθειες του ίδιου και των συνεργατών του.
Τις διαδικασίες, συνέχισε η νέα Δήμαρχος του Δήμου Νικολάου Σκουφά, κ. Ροζίνα Βαβέτση, και σύντομα το νέο, σύγχρονο αλιευτικό καταφύγιο θα έχει ολοκληρωθεί, δίνοντας μια τεράστια ανάπτυξη σε όλη την περιοχή. Πρόκειται για ένα απο τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα έργα που γίνονται σε όλη την Ήπειρο αυτή τη στιγμή. Ο Δήμος Νικολάου Σκουφά αποδεικνύει ότι με σωστό προγραμματισμό, ακόμα κι ένας μικρός δήμος, μπορεί να φέρει εις πέρας μεγάλα έργα!
Το νέο λιμάνι που θα αντανακλά την αίγλη του παρελθόντος, θα μπορεί φυσικά να φιλοξενεί όχι μόνο αλιευτικά σκάφη, αλλά και ιδιωτικά σκάφη αναψυχής! Αυτό σημαίνει και αύξηση του τουρισμού στην περιοχή και ένα μέρος μοναδικής ομορφιάς για τους επισκέπτες και τους τουρίστες που θα θέλουν να γνωρίσουν από κοντά τον Αμβρακικό κόλπο.
Η προσπάθεια κατασκευής του σημαντικού αυτού έργου άρχισε το 2002 και πέρασε από “χίλια κύματα” μέχρι να φτάσουμε στο “παρά ένα” της ολοκλήρωσής του. Οι παρεμβάσεις όμως δεν σταμάτησαν μόνον στο λιμάνι, καθώς στο παρελθόν έγιναν σημαντικές παρεμβάσεις και ανακαινίσεις των κτιρίων που το περιβάλλουν.
Τα κτίρια και οι παλιές εγκαταστάσεις πήραν νέα ζωή. Εκεί λειτουργούν πλέον το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και αλιείας, δημιουργήθηκε το μονοπάτι των 1300 μέτρων μέχρι τον Φάρο της Κόπραινας, ένα ακόμη ιστορικό στολίδι της περιοχής, και έγιναν πολλά ακόμα έργα, σημαντικά για την ανάδειξη και προβολή του υπέροχου και μοναδικής ομορφιάς φυσικού τοπίου της Κόπραινας.
Η ανάπλαση του χώρου τώρα συνεχίζεται και όταν ολοκληρωθεί, η περιοχή θα είναι ένας από τους σημαντικότερους προορισμούς για τους εκδρομείς, και τους πολίτες, όχι μόνο του Δήμου Νικολάου Σκουφά, αλλά για όλους τους Αρτινούς.
Η νυν δήμαρχος Ν. Σκουφά, κ. Ροζίνα Βαβέτση, έζησε με την ιδιότητά της ως αντιδήμαρχος, όλη την προσπάθεια που ξεκίνησε ο προκάτοχός της Στάθης Γιαννούλης και φρόντισε να κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις, ώστε το έργο να ολοκληρωθεί, χωρίς καμία χρονοτριβή.
Να θυμίσουμε πως τα έργα του αλιευτικού καταφυγίου περιλαμβάνουν:
•κατασκευή προσήνεμου μώλου συνολικού μήκους 170 m,
•κατασκευή υπήνεμου μώλου μήκους 120 m,
•κατασκευή αντιπροσαμμωτικού προβόλου μήκους 25 m,
•κατασκευή παραλιακού μετώπου συνολικού μήκους 60,20 m,
•τοποθέτηση πλωτού προβλήτα μήκους 90 m,
•εκβαθύνσεις λιμενολεκάνης και στομίου
•έργα χερσαίας ζώνης
•απομάκρυνση εσωτερικών αναχωμάτων – βραχιόνων και αποκάλυψη – καθαρισμός του λιθόκτιστου τοίχου.
• Εγκατάσταση υδροδότησης και ηλεκτροδότησης σκαφών,
• Ηλεκτροφωτισμός κρηπιδώματος και μώλων,
• Εγκατάσταση πυροπροστασίας,
• Εγκαταστάσεις περισυλλογής καταλοίπων, απορριμμάτων (λαδιών και σεντινόνερων).
Το έργο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Υποδομών με προϋπολογισμό 3,4 εκατομμύρια ευρώ.
Όσον αφορά στο παρελθόν, οι μεγαλύτεροι λίγο – πολύ γνωρίζουν την ιστορία του λιμανιού και το πόσο σημαντικό ήταν για το εμπόριο και τις μετακινήσεις στο μακρυνό παρελθόν. Οι νεότεροι, οφείλουν να μάθουν την ιστορία του.
Όπως διαβάζουμε στο αφιέρωμα του Δήμου Νικολάου Σκουφά με τίτλο ” ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ” – ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΚΟΠΡΑΙΝΑΣ, που έxει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του δήμου και στην επίσημη σελίδα του στο Facebook,
“Στη βόρεια όχθη του Αμβρακικού κόλπου και σε απόσταση μιας «ανάσας» από τον Βωβό ποταμό που κυλά ήρεμα προς τον τελικό του προορισμό, βρίσκεται το ιστορικό και άλλοτε σπουδαίο λιμάνι της Κόπραινας.
Εκεί βρίσκονται τα απομεινάρια μιας ανθηρής εποχής, που γνώρισε μέρες πολύβουες, κι ενός μέρους που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της μακράς ιστορίας του τόπου μας.
Η πρώτη αναφορά – καταγραφή, για το λιμάνι της Κόπραινας υπάρχει από το 1304, όταν ο ιππότης Ραϋµούνδος της Προβηγκίας και ο Ιωάννης, κόµης της Κεφαλληνίας, κατέφθασαν εκεί για να πολεμήσουν στο όνομα του βασιλιά Καρόλου Β’ την Παλαιολογίνα.
Γενικότερα, κατά την περίοδο της Βυζαντινής εποχής το λιμάνι αυτό δέσποζε στην ευρύτερη περιοχή.
Κατά τους επόμενους αιώνες, οι αναφορές στο λιμάνι της Κόπραινας αυξάνονται όπως και η σημασία που αυτό διαδραμάτιζε.
Δαλματικά έγγραφα του 15ου αιώνα αποκαλύπτουν εμπόριο άλατος, ενώ πολλές ξένες δυνάμεις διέκριναν τη σπουδαιότητά του, όπως οι Ενετοί, οι Γάλλοι και οι οθωμανοί, και το χρησιμοποίησαν στο έπακρο.
Μετά την απελευθέρωση της Άρτας, η ελληνική κυβέρνηση, από το 1904 έως το 1907, δημιούργησε νέες υποδομές με πέτρινα κτίρια, που αποτέλεσαν το συγκρότημα του Τελωνείου και τις αποθήκες, ενώ αργότερα λειτούργησε εκεί και αστυνομικός σταθμός.
Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τις εγκαταστάσεις του λιμανιού, χτίστηκε και ο περίφημος Φάρος της Κόπραινας που εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να στέκει αγέρωχος.
Το χρονικό διάστημα μάλιστα, (1907-1940), τα ατμόπλοια, ήταν το μοναδικό μέσο συγκοινωνίας για τους πολίτες της περιοχής που ήθελαν να μετακινηθούν από και προς το λεκανοπέδιο της Αττικής. Η γραμμή Κόπραινα- Πειραιάς εξυπηρετείτο από τα ατμόπλοια «Άγιος Ιωάννης» « Άρης» και «Πύλαρος». Η κατασκευή δρόμων αργότερα, θα έβαζε τέλος σε αυτή την…περιπέτεια των ταξιδιωτών.
Άξιο αναφοράς είναι ότι μέχρι και τον Β’ Βαλκανικό πόλεμο, το λιμάνι της Κόπραινας ήταν το μοναδικό της δυτικής Ηπειρωτικής Ελλάδας, και έσφυζε από οικονομική και εμπορική κίνηση.
Στο λιμάνι της Κόπραινας αποβιβάστηκαν και εκατοντάδες πρόσφυγες που είχαν προορισμό την Ήπειρο μετά την Μικρασιατική καταστροφή, ενώ μέσω αυτού, επισκέφτηκαν την Άρτα ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1928, αλλά και ο Ιωάννης Μεταξάς το 1939.
Το λιμάνι γνώρισε μεγάλη ακμή μέχρι και το 1940, οπότε και βομβαρδίστηκε από τις δυνάμεις του «άξονα».
Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο επαναλειτούργησε, όμως η δημιουργία αυτοκινητόδρομων περιόρισε σε πολύ μεγάλο βαθμό τη χρησιμότητά του. Έτσι, μοιραία, το 1967 είχε φτάσει το πλήρωμα το χρόνου, κι έπαψε να λειτουργεί.
Τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιείτο για μικρά σκάφη και καΐκια.
Σύντομα όμως η εικόνα του θα αλλάξει ολοκληρωτικά μορφή, καθώς θα μετατραπεί σε ένα σύγχρονο αλιευτικό καταφύγιο.
