Ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα των χωρών με βάση το διεθνές δίκαιο είναι αυτό της ένοπλης αυτοάμυνας, όταν υπάρχει παραβίαση της εθνικής τους κυριαρχίας και κυρίως όταν δέχονται πολεμική επίθεση. Η Ελλάδα σήμερα υφίσταται και τα δύο. Καταρχάς, εδώ και αρκετό καιρό η Τουρκία έχει εισβάλει μέσα σε χώρο ελληνικής ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας.
Η ενέργειά της αυτή δεν θίγει μόνο κάποια “μακρινά” κυριαρχικά δικαιώματα, όπως προσπαθεί να μας πείσει ένα πανίσχυρο σύστημα παραπληροφόρησης τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, αλλά αμφισβητεί τη νομική υπόσταση και την ελληνικότητα όλων των ελληνικών νησιών, πάνω στα οποία εδράζεται η ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία δεν διεκδικεί κάποιο μεγαλύτερο κομμάτι ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας (από αυτό που θεωρούμε εμείς ότι της αναλογεί), αλλά ωμά και ξεκάθαρα υποστηρίζει πως τα ελληνικά νησιά δεν έχουν κυριαρχικά δικαιώματα.
Ουσιαστικά, προσπαθεί να επιβάλει μια γεωπολιτική πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία ολόκληρη η νησιωτική Ελλάδα στο Αιγαίο δεν υπάρχει, δεν υφίσταται από νομικής άποψης. Και όταν μια χώρα δεν έχει δικαίωμα να ασκεί κυριαρχία σε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της επικράτειάς της, ακυρώνεται γενικότερα ως χώρα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία “εξαφάνισης” της Ελλάδας από τον παγκόσμιο χάρτη ως κανονικό κράτος. Διεξάγει, δηλαδή, έναν ιδιότυπο ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον μας.
Η προαναγγελία πολέμου συνιστά επίθεση
Επιπροσθέτως, εδώ και μερικές ημέρες έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα οι πολεμικές απειλές εναντίον της Ελλάδας. Ο πρόεδρος Ερντογάν και με τις τελευταίες δηλώσεις του, έχει ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα προαναγγείλει πόλεμο κατά της Ελλάδας. Κι αυτό ενεργοποιεί το δικαίωμα της Ελλάδας στην αυτοάμυνα. Όταν μια χώρα, καθαρά και ξάστερα, λέει σε μια άλλη ότι προτίθεται να της επιτεθεί, η αμυνόμενη χώρα έχει ξεκάθαρα το δικαίωμα να υπερασπίσει την ύπαρξή της αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία. Σε καμιά περίπτωση δεν υποχρεούται να περιμένει παθητικά να δεχθεί πρώτη πυρά, ώστε μετά να δικαιούται να αμυνθεί.
Άρα, δεν ισχύουν κάποιες θλιβερές απόψεις που διακινούνται και στην Αθήνα, σύμφωνα με τις οποίες αν είναι να γίνει κάτι, θα πρέπει πρώτα η Ελλάδα να υποστεί πολεμική επίθεση και μετά να προτάξει την όποια αντίσταση. Σύμφωνα με αυτές τις απόψεις, αν η Ελλάδα δεν λειτουργήσει ως παθητικός αποδέκτης των τουρκικών πολεμικών πρωτοβουλιών «θα απομονωθεί», «θα υποστεί συνέπειες από τη διεθνή κοινότητα» και παρόμοια άλλα, ύποπτων στοχοθετήσεων, σοφίσματα.
Προληπτικό πλήγμα
Ακόμη περισσότερο, με βάση τις τελευταίες δηλώσεις Ερντογάν, σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία είναι αποφασισμένη να υποστεί μεγάλες ανθρώπινες θυσίες, ώστε να επιβάλει τις θέσεις της, φαίνεται πως πιθανόν η Τουρκία θέλει να σύρει την Ελλάδα σε έναν πολεμικό μαραθώνιο, εκμεταλλευόμενη το πληθυσμιακό της πλεονέκτημα και τον φανατισμό που κυριαρχεί στις τουρκικές μάζες, με στόχο να την εξαντλήσει.
Συνακόλουθα, η διαπίστωση αυτή θέτει το ζήτημα της σκοπιμότητας ενός ελληνικού συντριπτικού πρώτου πλήγματος, το οποίο θα σκοπεύει να αδρανοποιήσει τα επιθετικά “κεντριά” της Τουρκίας. Το ζήτημα δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά δεν είναι και εξ υπαρχής απορριπτέο. Υπό ορισμένες συνθήκες, οι οποίες τείνουν να διαμορφωθούν στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, ενδέχεται να καθίσταται και η πιο ορθολογική επιλογή. Κι αυτό για να αποφύγουμε τον παρατεταμένο πόλεμο και τις καταστροφές που αυτός θα φέρει.
Με άλλα λόγια, η λογική να «αποφύγουμε πάση θυσία τον πόλεμο», πιθανώς να είναι πλέον εκτός πραγματικότητας, αν όντως, όπως φαίνεται και όπως οι ίδιοι οι Τούρκοι κυβερνώντες λένε με δυνατή φωνή, η Τουρκία έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε πολεμική δράση κατά της χώρας μας. Αν πράγματι είναι έτσι, η Ελλάδα οφείλει να θέσει την σύγκρουση στα δικά της μέτρα, όχι να προσαρμοστεί στα μέτρα που βολεύουν την Άγκυρα.Ας το πούμε αλλιώς: η Ελλάδα έχει ζωτικό συμφέρον να περιορίσει τον κίνδυνο να εγκλωβιστεί σε μια παρατεταμένη πολεμική αναμέτρηση, η οποία θα αποβεί σε βάρος της. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία και συνακόλουθα οφείλει, αν μην τι άλλο, να εξετάσει σοβαρά την περίπτωση αδρανοποίησης των τουρκικών επιθετικών ικανοτήτων, δια ενός προληπτικού πλήγματος.
