Ζαγοροχώρια: ένα συναρπαστικό ταξίδι στη φύση

Τα Ιωάννινα και ο ομώνυμος νομός προσφέρονται για ταξιδιωτικές εμπειρίες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Για το τριήμερο της Αποκριάς αποτελούν έναν ιδανικό προορισμό για να ξεφύγει κάποιος από τους ρυθμούς και την πίεση της καθημερινότητας.

Πανύψηλα βουνά, άγριες χαράδρες, μοναδικά φαράγγια, ορμητικά και παγωμένα ποτάμια ανάμεσα σε δάση βελανιδιάς, έρημα μοναστήρια, εντυπωσιακές λίμνες, απότομοι καταρράκτες και, φυσικά, τα ιστορικά πέτρινα γεφύρια αποτελούν ένα μοναδικό δείγμα της παραδοσιακής ηπειρώτικης κουλτούρας.

Το ταξίδι σε αυτά τα μέρη δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, γοητεύει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη και είναι σίγουρο ότι μόνο μια φορά δεν αρκεί. Θα θέλεις συνέχεια να επιστρέφεις σε αυτόν το σπάνιο και απαράμιλλης ομορφιάς τόπο.

Σε απόσταση λίγων λεπτών από τα Ιωάννινα βρίσκονται πολυάριθμα χωριά, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ανακηρυχθεί παραδοσιακοί οικισμοί χάρη στα ποικίλα αρχιτεκτονικά, πολιτισμικά και ιστορικά στοιχεία τους, και είναι χτισμένα σύμφωνα με τη ζαγορίτικη αρχιτεκτονική, στην οποία κυρίαρχη θέση έχουν η πέτρα και το ξύλο.

Το ταξίδι σε αυτά τα μέρη δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, γοητεύει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη και είναι σίγουρο ότι μόνο μια φορά δεν αρκεί.

Θα θέλεις συνέχεια να επιστρέφεις σε αυτόν το σπάνιο και απαράμιλλης ομορφιάς τόπο. Στο κείμενο που ακολουθεί επιλέξαμε μία από τις πολλές διαδρομές που μπορείς να κάνεις στα μαγευτικά Ζαγοροχώρια και ταιριάζει στο τριήμερο της Αποκριάς ως μια ξεχωριστή απόδραση.

Το Δίλοφο είναι κατά πολλούς ο πιο γραφικός παραδοσιακός οικισμός στα Ζαγοροχώρια.

Σε απόσταση περίπου 30 χιλιομέτρων από τα Ιωάννινα συναντάμε έναν από τους ωραιότερους και κατά πολλούς τον πιο γραφικό παραδοσιακό οικισμό στα Ζαγοροχώρια.

Χτισμένο σε υψόμετρο 880 μέτρων, ονομάστηκε έτσι λόγω του ότι είναι τοποθετημένο ανάμεσα σε δύο κατάφυτους λόφους.

Τα σπίτια είναι χτισμένα από σχιστόλιθο, η κυκλοφορία των αυτοκινήτων είναι απαγορευμένη και τα στενά σοκάκια οδηγούν στην επιβλητική πλατεία με τον χαρακτηριστικό πλάτανο, η οποία πολλές φορές έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.

Κάνοντας βόλτα στον υπέροχο οικισμό θαυμάζεις τις πέτρινες βρύσες, τα λιθόστρωτα καλντερίμια, τα εκκλησάκια και τα αρχοντικά.

Πολλοί το γνωρίζουν και ως «Σωποτσέλι», όπως ήταν η ονομασία του έως το 1926.

Σίγουρα, ο ελληνικός καφές έχει την τιμητική του σ’ ένα χωριό που αποτελεί διεθνές στολίδι ομορφιάς.

Σοκάκι στο Κουκούλι Σοκάκι στο Κουκούλι Συγκροτήθηκε ως οικισμός πριν από το 1430 μ.Χ. και η αρχιτεκτονική του είναι παραδοσιακή μεν, αλλά ξεχωριστή.

Μιλώντας με τους κατοίκους, θα μάθεις ότι το όνομα του χωριού προέρχεται πιθανόν από τις πολύ μεγάλες πέτρες, τις «κουκούλες», που υπάρχουν στην περιοχή, και από τη λατινική λέξη «cuculla», που σημαίνει καλύπτρα.

Το χωριό αποκτά ξεχωριστή ομορφιά τις ώρες που νυχτώνει. Περπατάς και ο αχνός φωτισμός σου δείχνει την κατεύθυνση προς την κεντρική πλατεία. Κόσμος πουθενά, ηρεμία που σε γαληνεύει, ελάχιστα αναμμένα φώτα και καμινάδες ίσα-ίσα για να φαίνεται ότι κάποιοι υπάρχουν και ζουν εδώ.

Φθινόπωρο στα Ζαγοροχώρια 23.9.2017 Φθινόπωρο στα Ζαγοροχώρια Όταν φτάνεις στην κεντρική πλατεία, το «καφενείο του βικογιατρού» ξεπροβάλλει και είναι εκεί «για να ζωντανεύει τις αισθήσεις, τις επιθυμίες και τις γεύσεις».

Ο ιδιοκτήτης Νίκος Κοντοδήμος είναι ένας άνθρωπος που αγαπά πολύ τον τόπο του και δεν διστάζει να αφηγείται ωραίες ιστορίες για τα βότανα του Βίκου, αφού ασχολείται πάνω από τριάντα χρόνια με αυτά, αλλά και την ιστορία του χωριού. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να μου λέει ότι οι βικογιατροί ήταν ονομαστοί πρακτικοί γιατροί κατά τη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα, που μάζευαν βότανα από το φαράγγι του Βίκου και ταξίδευαν σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να βοηθούν όσους είχαν προβλήματα υγείας.

Φεύγοντας, μια επιγραφή αναφέρεται στις εποχές του χρόνου όπως τις ζουν στο Κουκούλι: «Την άνοιξη έχει αρώματα, το φθινόπωρο έχει χρώματα, το καλοκαίρι έχει δροσιά και, φυσικά, τον χειμώνα έχει ζεστασιά».

 Το συγκεκριμένο χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, απλωμένο σε μια βραχώδη πλαγιά.

Όπως αντιλαμβανόμαστε από το όνομά του, είναι ξακουστό για τους ωραίους κήπους του. Λιθόστρωτα καλντερίμια, χαγιάτια με τοξοειδή ανοίγματα, σπίτια από λίθο, βρύσες-κομψοτεχνήματα και, φυσικά, το ψηλό καμπαναριό με το ρολόι της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.

Αν βρεθείτε εκεί το βράδυ της Κυριακής της Αποκριάς, ετοιμαστείτε για ένα καλό φαγοπότι στον δρόμο με σουβλάκια και οινοποσία.

Όταν νυχτώσει, καταφθάνει ένα φορτηγάκι φωνάζοντας «λαγάνες». Όπως μου είπε ο οδηγός, όλο το βράδυ μοιράζει λαγάνες στα χωριά για την ημέρα που ξημερώνει, την Καθαρά Δευτέρα, ώστε να μπορέσουν όλοι να τις προμηθευτούν.

Για όσους αγαπούν την πεζοπορία, υπάρχει μονοπάτι που συνδέει τους Κήπους με το γειτονικό Κουκούλι.

Τα χωριά Φραγκάδες – Νεγάδες είναι από τα πιο ξακουστά αρχοντοχώρια του Ζαγορίου.

Ένα από τα πιο γραφικά και πανέμορφα χωριά στα Ζαγοροχώρια είναι οι Φραγκάδες.

Χτισμένο κι αυτό αμφιθεατρικά, όπως οι Κήποι, είναι τοποθετημένο απέναντι από το επιβλητικό Μιτσικέλι, στις νότιες πλαγιές της Τύμφης.

Οφείλει το όνομά του στο Αντώνη Φράγκο, ο οποίος το 1384 σκότωσε τον Σέρβο ηγεμόνα των Ιωαννίνων Θωμά Περλούμπο.

Ως οικισμός έχει συγκροτηθεί από το 1843 και ένα από τα πιο επιβλητικά αξιοθέατα του χωριού αποτελεί η πετρόχτιστη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, χρονολογημένη από το 1779, με το χαρακτηριστικό πολύγωνο καμπαναριό της.

Η επιστροφή από τους Φραγκάδες, αν έχει νυχτώσει, γίνεται μια άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ένας σχετικά μικρός δρόμος με μεγάλα δέντρα δημιουργεί ένα σκηνικό roadtrip βγαλμένο από τα βιβλία του Τζακ Κέρουακ.

Σχετικά κοντά βρίσκεται και το χωριό Νεγάδες, ένα από τα πιο ξακουστά αρχοντοχώρια του Ζαγορίου, στο οποίο συνυπάρχει αρμονικά το στοιχείο της φύσης και του πολιτισμού. Σκουρόχρωμα σπίτια με σκεπές ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής, αρχοντικά μιας άλλης εποχής, γεφύρια και βρύσες αναδεικνύουν το μεγαλείο των Νεγάδων.