Μετά από δεκατρία χρόνια και μόνο εν μέρει δικαιώθηκαν οι συγγενείς ασθενούς από χωριό της Πρέβεζας που είχε νοσηλευθεί στο Νοσοκομείο της Άρτας και έχασε την μάχη με τους δικούς του να στρέφονται κατά συγκεκριμένου γιατρού.
Ο ίδιος γιατρός μάλιστα κατηγορείται και για θανάτους άλλους δύο ασθενών.
Το ιστορικό της υπόθεσης αναλύει μέσα από το ιστιολόγιο του ο δικηγόρος Απόστολος Τάσσης πληρεξούσιος δικηγόρος της οικογένειας του θύματος ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση μαζί με τον Βασίλη Μπότσιο.
Ο ασθενής είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο της Άρτας για εγχείρηση χολής.
Ο ασθενής μετά την εγχείριση οδηγήθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας του ΓΝ Άρτας, όπου σταδιακά εκπίπτει των ζωτικών λειτουργιών του. Υπό σηψαιμικό σοκ και ενώ η πορεία θανάτου του έχει προδιαγραφεί, μεταφέρεται στο ΠΓΝ Ιωαννίνων όπου διαπιστώνεται το ιατρικό σφάλμα της τρώσης των χοληδόχων πόρων.
Κατά του χειρουργού της Άρτας ασκήθηκε ποινική δίωξη. Μετά από 6 μήνες ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άρτας, ομολογία του ιατρού για την πρόκληση τραυματισμού των χοληδόχων πόρων και καταδικαστική πρόταση του Εισαγγελέα, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο.
Από τον Εισαγγελέα του Πρωτοδικείου Άρτας ασκήθηκε έφεση στην αθωωτική απόφαση όμως αυτή απορρίφθηκε ως αναιτιολόγητη.
Από τους δικηγόρους που εκπροσωπούσαν την οικογένεια ασκήθηκε αγωγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ιωαννίνων.
Το δικαστήριο με διαδοχικές αποφάσεις ζητούσε νέα πραγματογνωμοσύνη με την τελευταία να διαγιγνώσκει το ιατρικό σφάλμα.
Παρόλα αυτά απορρίπτεται η αγωγή των συγγενών του θύματος, με το σκεπτικό ότι δεν αποδείχθηκε πλημμέλεια.
Ακολούθησε έφεση ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων, το οποίο 13 χρόνια μετά το θάνατο του θύματος, δέχεται την αγωγή επιδικάζοντας στους συγγενείς αποζημίωση ψυχικής οδύνης λόγω ιατρικού σφάλματος.
Το Νοσοκομείο παρά την έγγραφη σύσταση του ελεγκτή δημόσιας διοίκησης, δεν άσκησε ποτέ κανέναν πειθαρχικό έλεγχο στο χειρουργό.
