Όλες οι γενιές έσμιξαν στη μεγάλη γιορτή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου για τα 50 χρόνια παρουσίας του στην ελληνική δισκογραφία. Και το Καλλιμάρμαρο γέμισε.
Γέμισε με όλους αυτούς που τα τραγούδια του Βασίλη τους συντροφεύουν. Τους συντροφεύουν στις προσωπικές τους στιγμές, μα και στις συλλογικές. Τους συντροφεύουν στους αγώνες, γιατί ο Βασίλης μας έμαθε να τραγουδάμε ότι «αξίζει, φίλε, να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», αλλά και να ονειρευόμαστε για εκείνα τα χρόνια που απομένουν σαν «κόκκινος ορίζοντας…».
Αυτοί οι στίχοι, άλλωστε, αναγράφονταν σε πανό που σήκωσαν νέοι, τα «παιδιά που τα θέλουν όλα» και δίνουν ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη με τον Β. Παπακωνσταντίνου στα Κόκκινα Φεστιβάλ.
Ένα ολόκληρο στάδιο παλλόταν ήδη από τις πρώτες νότες του «κουρσάρου»…
Ο οικοδεσπότης της βραδιάς υποδέχτηκε τους χιλιάδες λέγοντας για αυτά τα 50 χρόνια… «Μια ολόκληρη ιστορία. Ξεκίνησε το ’73, φαντάρος στη χούντα. Έγραψα 4 τραγούδια. Μετά πήγα στη Γερμανία. Εκεί τραγουδούσα Λοΐζο και Θεοδωράκη… Στο Μόναχο γνώρισα μια ομάδα φοιτητών που έγιναν αδέρφια μου. Μου άνοιξαν τα μάτια. Εκεί πολιτικοποιήθηκα. Τους ευχαριστώ. Είναι ακόμα εδώ. Παλεύουν για τις γερμανικές αποζημιώσεις…». Και μετά γνώρισε τον Μίκη. «Στο διάλειμμα της πρώτης μας συναυλίας στο Πανεπιστημίου του Παρισιού ήρθε το μήνυμα ότι έπεσε η χούντα. Γυρίσαμε μαζί… Ζήτησα να με γνωρίσουν και με τον Μάνο Λοΐζο. Τα τρυφερά, μεγάλα μάτια του με γονάτισαν…».
Και τα λόγια έδωσαν τη θέση τους στα τραγούδια… Τσε, Στρατιώτης και Αρνιέμαι… Για να θυμίζει αυτά τα χρόνια… Και στη συνέχεια το «Μεγάλο Μπουμ» , για τους «ύπουλους καιρούς» και το «Φοβάμαι ». Γιατί, «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς πάλι χωρίς εμάς…».
Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή ήταν όλοι. Ήταν και ο Μίκης, ο Μάνος, ο Θάνος, ο Καρυωτάκης, ο Αλκαίος, ο Λειβαδίτης, αλλά και σύγχρονοι δημιουργοί που το έργο τους τραγουδήθηκε από τον Β. Παπακωνσταντίνου και έγινε κτήμα όλων μας.
Μαζί του ήταν οι μόνιμοι συνεργάτες του, ο Ανδρέας Αποστόλου στις ενορχηστρώσεις και στο πιάνο, ο Βαγγέλης Πατεράκης στο ηλεκτρικό μπάσο, ο Στέφανος Δημητρίου στα drums, η Μαίρη Μπρόζη στο βιολί, ο Γιάννης Αυγέρης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Απόστολος Μόσιο στην ακουστική κιθάρα και ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος στα πλήκτρα. Μετά από πολλά χρόνια, στη σκηνή μαζί με τον Βασίλη βρέθηκαν ο Χριστόφορος Κροκίδης και η Τάνια Κικίδη, για να γιορτάσουν μαζί του και να τραγουδήσουν. Τη συναυλία συνόδευσε το φωνητικό σύνολο «Ρυθμός» με τη μουσική του πολυφωνία, με μαέστρο τον Νικόλαο Χιώτογλου.
