Ο Economist δεν είναι σίγουρα “αντιεξουσιαστικών πεποιθήσεων”… Όταν λοιπόν φθάνει στο σημείο να εκφράζει τις έντονες ανησυχίες του για το τι θα ακολουθήσει την κρίση του κορονοϊού σ΄ ότι έχει να κάνει με τη προσωπική ζωή των πολιτών , τότε μάλλον θα πρέπει να προβληματιζόμαστε όλοι σοβαρά.
Ο Economist, τα λέει όλα από το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του. Αναφέρεται στις συγκλονιστικές αλλαγές που έρχονται στην οικονομία με την υποχρεωτική επάνοδο του κράτους σε πεδία που είχε εγκαταλείψει και επισημαίνει τις σαρωτικές αλλαγές και τους φόβους που υπάρχουν.
Αλλά όπως γράφει το πιο ανησυχητικό απ΄ όσα έρχονται είναι άλλο.
Γράφει:
“Το πιο ανησυχητικό είναι η επέκταση της επιθετικής παρακολούθησης. Η συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων θα εξαπλωθεί επειδή προσφέρει ένα πραγματικό πλεονέκτημα στη διαχείριση της νόσου. Αυτό οδηγεί κάποιους να προτείνουν ή και να απαιτήσουν από το κράτος να έχει πρόσβαση ρουτίνας στα ιατρικά και ηλεκτρονικά αρχεία των πολιτών. Θα υπάρξει πειρασμός για τέτοιες χρήσεις μετά την πανδημία,όπως έγινε με την αντιτρομοκρατική νομοθεσία επεκτάθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου… Κανείς δεν ξέρει πού θα σταματήσει αυτό, ειδικά αν η τρελή επιτήρηση της Κίνας λόγω του κορονοϊού θεωρηθεί πρότυπο”.
Ποια είναι η μοναδική άμυνα που υπάρχει πάντα κατά τον Economist;
“Η κύρια άμυνα εναντίον του υπερβολικού κράτους και των υπερεξουσιών θα είναι οι ίδιοι οι πολίτες”.
Μερικά παραδείγματα που αναφέρονται από τον Economist, δείχνουν ότι όλα αυτά έχουν ήδη ξεκινήσει με αφορμή την πανδημία:
“Το Χονγκ Κονγκ χρησιμοποιεί εφαρμογές σε τηλέφωνα που δείχνουν πού βρίσκεται ο κάθε πολίτης . Η Κίνα διαθέτει σύστημα “διαβατηρίων” για να καταγράψει ποιος είναι ασφαλής να βγει έξω. Τα τηλεφωνικά δεδομένα βοηθούν τους ερευνητές στα μοντέλα που προβλέπουν την εξάπλωση της νόσου. Η Νότια Κορέα λέει ότι η αυτόματη ανίχνευση των επαφών των φρέσκων λοιμώξεων, χρησιμοποιώντας κινητή τεχνολογία, έχει αποτελέσματα σε δέκα λεπτά αντί για 24 ώρες”.
Όλα αυτά είναι πολύτιμα όταν πολεμάς μια πανδημία. Αλλά ποιος πιστεύει ότι κάποια κυβέρνηση -αν όχι όλες- θα κατορθώσουν να νικήσουν τον πειρασμό να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτά τα “τεχνολογικά εργαλεία” και μετά από την ήττα του COVID-19;
