Στους Βαλκανικούς Αγώνες Βετεράνων που έλαβαν χώρα στο Νοβι Σαντ της Σερβίας, η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε στα 3000 μέτρα φυσικά εμπόδια στιπλ από τον Αρτινό αθλητή Μιχάλη Σιλιόγκα. Ο πρωταθλητής μας ανακηρύχθηκε Βαλκανιονίκης στο συγκεκριμένο αγώνισμα, κρεμώντας στο λαιμό του το χρυσό μετάλλιο. Ο Μιχάλης μίλησε στο sovara.gr για την εμπειρία του, τους αγώνες και την αθλητική του πορεία όλα αυτά τα χρόνια.
Για το ξεκίνημα της αθλητικής πορείας του:
“Φίλες , φίλοι και συναθλητές θα σας πω λίγα λόγια για την πορεία μου στον αθλητισμό. Ξεκίνησα σε ηλικία 13 ετών σε μια μικρή, παιδική ομάδα, τον Αστέρα. Εκεί έμαθα τα πρώτα μυστικά του ποδοσφαίρου από φίλους αλλά και παρακολουθώντας άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής. Στη συνέχεια υπήρχε πρόταση από την Αναγέννηση αλλά και από ομάδες του εξωτερικού, αλλά προτίμησα να ξεκινήσω από μικρότερη κατηγορία και γι αυτό έπαιξα στον ΑΟ Άρτας για 3 χρόνια΄. Απογοητεύτηκα λίγο γιατί δεν πήρα τα παιχνίδια που ένιωθα ότι άξιζα.”
Για την ενασχόληση με το στίβο:
“Εκείνη την εποχή με είδε ο Σπύρος Τσίτσικας και εντυπωσιάστηκε από την αντοχή και ταχύτητά μου και μου πρότεινε να ασχοληθώ με το στίβο. Μου άρεσε η ιδέα και έτσι ξεκίνησα. Μου δίδαξε τα μυστικά και τις τακτικές των αθλημάτων, έκανα πολλά αθλήματα του στίβου και γνωρίζω άριστα τις τεχνικές σε αρκετά από αυτά. Ήμασταν περίπου 2 χρόνια με το Σπύρο και στη συνέχεια έβγαλα δελτίο στην ιστορική ομάδα του ΠΥΡΡΟΥ Άρτας που έβγαλε πολλούς πρωταθλητές και Βαλκανιονίκες. Προπονητής και φίλος, ποιος άλλος απο τον Αποστόλη Τσίτσικα. Είχαμε πολύ δυνατή ομάδα εκείνη την εποχή, σαρώναμε στους αγώνες και εγώ είχα καλές επιδόσεις παρόλο που ξεκίνησα στίβο σε σχετικά μεγάλη ηλικία.”
Για τις επιδόσεις του:
“Καλύτερη επίδοσή μου ήταν 2η θέση σε διασυλλογικό πρωτάθλημα στα 100 μέτρα και 8η θέση σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στα 8000 μέτρα με χρόνο 28 λεπτά. Σχεδόν σε όλους τους αγώνες ήμουν μέσα στη 10αδα, όμως στμάτησα το στίβο το 1990 και για 2 χρόνια λόγω της κατάταξής μου στο στρατό. Τη σαιζόν 93-94 προσπάθησα να ξαναρχίσω το στίβο με έναν αγώνα 12 χλμ ανώμαλου δρόου στα Γιάννενα ό,ως εγκατέλειψα στο 7ο χλμ λόγω έλλειψης προπόνησης. Έπειτα διαλύθηκε και ο ΄συλλογος, δεν μπορούσα να αγωνισθώ σε επίσημους αγώνες και σταμάτησα οριστικά το στίβο. Επειδή, όμως, μου αρέσει ο αθλητισμός , ξανάρχισα το ποδόσφαιρο μέχρι πριν 1,5 χρόνο.
Για την κλήση στην Εθνική ομάδα βετεράνων
“Πριν 7 μήνες ξαναξεκίνησα το στίβο και μου έκανε τη μεγάλη τιμή ο κύριος Μπάμπης Παπαχρήστος, Πρωταθλητής Ελλάδος και Βαλκανιονίκης στον ακοντισμό με την ομάδα του Παναθηναικού, να με καλέσει να αγωνιστώ με την Εθνική ομάδα Βετεράνων αθλητών Στίβου με το Σύλλογο ΣΕΒΑΣ ΑΡΤΑΣ. Στην πρώτη μου συμμετοχή σε Βαλκανικούς Αγώνες , οι οποίοι έγιναν στο Νόβι Σαντ της Σερβίας, κατέκτησα την πρώτη θέση στα 3000 μέτρα φυσικά εμπόδια Στιπλ. Κατέκτησα αυτό που άξιζα και δικαίωσα τον εαυτό μου , τους προπονητές μου, αυτούς που με επέλεξαν, τίμησα το εθνόσημο και την πόλη μου.”
Για το τι είναι για τον ίδιο ο αθλητισμός:
“Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός, είναι κουλτούρα, διαμορφώνει χαρακτήρες, διδάσκει ήθος και το ευ αγωνίζεσθαι. Πέρα από τα βραβεία , τα κύπελλα, τα μετάλλια κλπ. , το μεγαλύτερο κέρδος είναι οι φιλίες που έκανα και θα κάνω.
Και κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω -είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω- το Σπύρο Τσίτσικα, τον Αποστόλη Τσίτσικα, προπονητές μου τότε στο στίβο. Σήμερα, τον κύριο Πάνο Μανωλόπουλο , καθηγητή σωματικής αγωγής καθώς και τον κύριο Παπαχρήστο, πρόεδρο του ΣΕΒΑΣ Άρτας. Επίσης όλους μου τους προπονητές στο ποδόσφαιρο. Κύριοι σας ευχαριστώ! << Ευχαριστώ τον πατέρα και τη μητέρα μου για το ζην και τους δασκάλους μου για το ευ ζην>> “
Εμείς από την πλευρά μας, ευχαριστούμε το Μιχάλη για την τιμή να κουβεντιάσουμε μαζί του και του ευχόμαστε ολόψυχα υγεία και ανάλογες επιτυχίες στο μέλλον. Ο αθλητισμός είναι απαιτητικός και ο πρωταθλητισμός ακόμη σκληρότερος ειδικά στις μέρες μας.
