Η εξομολόγηση μίας Αφρικανής για την ιστορία πίσω από το παράλογο και παράδοξο αφρικανικό έθιμο «τροκόσι» που, δυστυχώς, κρατάει ακόμα και σήμερα, είναι συγκλονιστική.«Όταν ήμουν 7 χρονών βρέθηκα στην Γκάνα και τοποθετήθηκα σε ένα σκληρό, απάνθρωπο σύστημα για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα,» λέει στο ρεπορτάζ του BBC η Brigitte Sossou Perenyi, μία γυναίκα από την Αφρική που πριν καλά-καλά προλάβει να καταλάβει τι είναι ο κόσμος και η ζωή έπεσε θύμα του παράλογου έθιμου με την ονομασία «τροκόσι», βρισκόμενη ξαφνικά φυλακισμένη σε μία κάστα ιερέων.
Εκεί την πήγαν οι ίδιοι οι γονείς της, πιστεύοντας ότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να εξαγνιστούν για μία μεγάλη αμαρτία. Ο θείος της είχε διαπράξει παιδεραστία και έτσι η οικογένεια της 7χρονης, τότε, Brigitte προσέφερε το παιδί ως εξιλέωση στους τοπικούς θεούς, δίνοντας της στους ιερείς της Γκάνας σαν σκλάβα.
Θύματα αυτού του φρικτού εθίμου έχουν πέσει χιλιάδες παιδιά στην Δυτική Αφρική και παρά το γεγονός ότι το έθιμο «τροκόσι» έχει απαγορευτεί δια νόμου, συνεχίζει να εφαρμόζεται τόσο στη Γκάνα, όπως και σε άλλες χώρες της αφρικανικής ηπείρου.
20 χρόνια μετά την απελευθέρωση της η Perenyi έχει πλέον μία νέα ζωή στην Αμερική, προσπαθώντας να ξεφύγει από τους εφιάλτες του παρελθόντος.
«Οι πρώτες αναμνήσεις μου από αυτή την χώρα ήταν και οι πιο σκοτεινές που έχω στη ζωή μου. Έφτασα στη Γκάνα από το γειτονικό Τόγκο και έγινα σκλάβα των τοπικών ιερέων, ζώντας σε συνθήκες πλήρους ομηρίας,» θυμάται η Brigitte. Θέλοντας να εξηγήσει και να κατανοήσει και η ίδια τι ακριβώς τής συνέβη αλλά και τι είναι αυτό το απάνθρωπο σύστημα που λέγεται «τροκόσι», επιστρέφει στα εφιαλτικά παιδικά της χρόνια και λέει από την αρχή την δραματική περιπέτεια της.
«Οι γονείς μου μού είπαν ότι έπρεπε να φύγω από το σπίτι και να πάω να ζήσω με τον θείο μου. Με έβαλαν στο πίσω μέρος μίας μηχανής, ο οδηγός ήταν κάποιος που δεν γνώριζα καν. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ο αέρας που έκανε τα μάτια μου να δακρύζουν, μετά όμως συνειδητοποίησα ότι έκλαιγα. Γιατί με είχαν πάρει μακριά από την οικογένεια μου. Έπειτα ο άγνωστος άντρας με άφησε μόνη μου σε ένα μέρος όπου δεν είχα ξαναβρεθεί ποτέ μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω καν τη γλώσσα. Μου έβγαλαν τα ρούχα και με τύλιξαν με ένα παρεό. Άλλαξαν ακόμα και το όνομα μου,» θυμάται γεμάτη πίκρα η Brigitte.Έναν περίπου χρόνο μετά ένα αμερικανικό ντοκιμαντέρ έκανε την τραγική περίπτωση της Brigitte, όπως και δεκάδων ακόμα παιδιών που ζούσαν φυλακισμένα μαζί της, γνωστή στον δυτικό κόσμο. Τότε ένας Αμερικανός έφτασε στην Γκάνα και διαπραγματεύτηκε με οικονομικούς όρους την απελευθέρωση του μικρού κοριτσιού. Την πήρε μαζί του στην Αμερική και την υιοθέτησε, χαρίζοντας της απλόχερα μία νέα ζωή. «Ήμουν ανακουφισμένη που είχα γλιτώσει από αυτό το βάρβαρο έθιμο, αλλά μέσα μου πάντα παρέμενε ένα μεγάλο κενό που δε γέμιζε με τίποτα. Σκεφτόμουν ακόμα τους βιολογικούς μου γονείς. Ήταν πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου».
.
Σήμερα το έθιμο «τροκόσι» είναι τελείως παράνομο, όμως στην Γκάνα υπάρχουν ακόμα γυναίκες που ζουν φυλακισμένες. Ειδικά στην πρωτεύουσα της χώρας, την Άκρα, σχεδόν κανείς δεν μιλάει γι’αυτό. Ο εφιάλτης ωστόσο παραμένει πάντα εκεί. Υπαρκτός και τρομακτικός. Η Brigitte επιστρέφει γι’αυτόν τον λόγο στη Γκάνα για να αφυπνίσει συνειδήσεις και να βοηθήσει σημαντικά στην πλήρη εξάλειψη του άκαρδου, αδιανόητου «τροκόσι».
