Τι σας έρχεται πρώτα στο νου όταν σας λένε για τη Λευκάδα; Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεµνοί, Κάθισµα… Παραλίες µε διάφανα νερά και ολόλευκες αµµουδιές δηλαδή, πάνω στις οποίες ονειρεύεστε να βυθίσετε τα γυµνά σας άκρα και να αφεθείτε στο καυτό χάδι του ήλιου.
Πάµε στοίχηµα πως το τέταρτο σε µέγεθος νησί του Ιονίου έχει πολλούς κρυµµένους άσσους εκτός από δαντελωτές ακτές που µυρίζουν καλοκαίρι; Έχει τοπικά φιλέµατα και γαστρονοµικές εκπλήξεις, µεγάλη ιστορία και κατακτητές (που έχει αφήσει πάµπολλα τα «σηµάδια» της), έχει ποιητικές ψυχές, καταπράσινα τοπία και χωριά πάνω σε φιδωτούς δρόµους, σπίτια µε θέα το Ιόνιο Πέλαγος, στενά σοκάκια µε µήκος δυόµιση γυναικείες δρασκελιές, κάστρα και ξωκλήσια, νησιά κροίσων, καταρράκτες και αµπέλια, αέρηδες για τους τολµηρούς, βίλες και κάµπινγκ, ξενοδοχεία, ταβερνάκια και γκουρµέ εστιατόρια.
Το νησί που δεν ήταν… νησί αλλά έγινε χάρη στη διώρυγα που άνοιξαν οι Κορίνθιοι τον 7ο αι.π.Χ., χρωστά το όνοµά της στο νοτιότερο ακρωτήριο της το Λευκάτα και είναι ένας τόπος που αξίζει να γνωρίσετε από κοντά.
Αξιοθέατα στη Λευκάδα
Κάστρο Αγίας Μαύρας
Είναι το πρώτο αξιοθέατο που βλέπει ο επισκέπτης κατά την άφιξή του στη Λευκάδα. Στην είσοδο του νησιού, πλησίον της Αµµόγλωσσας, ορθώνεται το εντυπωσιακό αυτό µεσαιωνικό κτίσµα σε σχήµα ακανόνιστου επταγώνου που αποτελεί πρότυπο οχυρωµατικής τέχνης εκείνης της εποχής. Καταλαµβάνει έκταση 25.000 τ.µ. και πολιορκήθηκε συνολικά 12 φορές κατά τη διάρκεια των 7 αιώνων ύπαρξής του.
Διαθέτει τρεις αµυντικές γραµµές, επτά προµαχώνες και τρία εξωτερικά προτειχίσµατα. Το πρώτο περιτείχισµα, χτίστηκε στα 1300 από τον Ενετό ηγεµόνα Ιωάννη Ορσίνι που πήρε τη Λευκάδα ως προίκα… Το κάστρο πήρε το όνοµά του από τον ναό της Αγίας Μαύρας που χτίστηκε στο 1883 στην ανατολικό προµαχώνα.
Tip: Το κάστρο είναι ανοιχτό καθηµερινά εκτός Δευτέρας, 08:00-15:00.
Γενική είσοδος € 2. (Τ. 26450 26576)
Το «νησί του Σικελιανού»
Στην είσοδο του νησιού, υπάρχει ένα µέρος µοναδικό σχεδόν ποιητικό. Είναι το νησάκι του Αϊ Νικόλα που πήρε το όνοµά του από το µικρό ξωκλήσι που χτίστηκε στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωµένου στην Αφροδίτη. Αυτή η µικρή λωρίδα γης µε ρηχά νερά, απέραντη παραλία και αµµώδη ακτή αποτέλεσε τον παράδεισο του Άγγελου Σικελιανού, ο οποίος έζησε εδώ µαζί µε τη σύζυγο και τον γιο τους.
Εκκλησίες
Από το βλέµµα και τον φακό της κάµερας, δεν ξεφεύγει ένα από τα κύρια αξιοθέατα της Λευκάδας, οι εκκλησίες και οι ναοί. Οι περισσότερες οικοδοµήθηκαν µεταξύ του 17ου και 18ου αιώνα και την εικονογράφησή τους επιµελήθηκαν εξαίρετοι αγιογράφοι. Κοινό χαρακτηριστικό τους ο ρυθµός τους -βασιλική χωρίς τρούλο µε αρχιτεκτονική επηρεασµένη από την εποχή της ενετοκρατίας, επτανησιακή εικονογράφηση και περίτεχνα ξυλόγλυπτα τέµπλα. Από τους σηµαντικότερους είναι ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνα στην κεντρική πλατεία, ο Ναός του Παντοκράτορα όπου στην πίσω πλευρά της εκκλησίας βρίσκεται ο τάφος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ο Ναός του Αγίου Δηµητρίου, των Αγίων Αναργύρων κ.α.
Ανεµόµυλοι στη Γύρα
Δεξιά από την πλωτή γέφυρα, στην είσοδο της Λευκάδας, εκτείνεται ένας δρόµος επτά περίπου χιλιοµέτρων που οδηγεί στην πόλη και που βρίσκεται και η τεράστια παραλία της Γύρας. Λίγο µετά τον οµώνυµο οικισµό, στο ακρωτήριο της Γυρόπετρας, ξεκινά η παραλία Μύλοι µε τους τέσσερις ανεµόµυλους, από τους δώδεκα που ήταν αρχικά. Η ιστορία τους χάνεται στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, ενώ ο καθένας έχει το δικό του όνοµα (Μοσκοβάς, Μετζικόφ, Ορλόφ…). Ο τελευταίος ανεµόµυλος σταµάτησε να έχει χρηστική λειτουργία το 1954.
Οδός Ιωάννου Μελά
Η κεντρική περατζάδα της πόλης, εδώ που χτυπάει η καρδιά του νησιού. Ειδικά το καλοκαίρι, την περπατάει ένα πολύβουο και ολοζώντανο πλήθος από ντόπιους και επισκέπτες που δίνουν το ρυθµό αλλά και τον τόνο της τουριστικής κίνησης. Η Μελά που καταλήγει ως Γουλιέλµου Δαίρπφελδ, είναι για τους ντόπιους το «παζάρι» και η «αγορά», ο δρόµος µε τα εµπορικά καταστήµατα, τα εστιατόρια, τα hype cafes, τα τουριστικά πολύχρωµα µαγαζάκια, τα σπίτια µε την ξεχωριστή αρχιτεκτονική της πόλης («ντυµένα» µε αντισεισµική προστασία), τις τράπεζες, τα καφενεία και εν ολίγοις ένα δηµοφιλές hot spot που δε κοιµάται ποτέ.
Μαρίνα
Το στολίδι του νησιού, από τις πιο σύγχρονες της Μεσογείου, βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πόλης. Τέθηκε σε λειτουργία το 2002 και έχει δυνατότητα ελλιµενισµού 620 σκαφών µε µέγιστο µήκος 45 µέτρα. Εκτός από ένα δηµοφιλές σηµείο για αγνάντεµα, διαθέτει υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις και έργα υποδοµής προς ικανοποίηση και των πιο απαιτητικών. Εντός των 70.000 τ.µ., βρίσκουν «καταφύγιο» υπηρεσίες και σωρεία εγκαταστάσεων όπως το Λιµενικό, ξενοδοχείο, συνεδριακό κέντρο, ιατρείο κ.α.
Παραλιακός δρόµος Άγγελου Σικελιανού
Περνώντας την ξύλινη γέφυρα που οδηγεί στην πόλη της Λευκάδας, το παραλιακό κοµµάτι που εκτείνεται αριστερά και δεξιά µέχρι τη Μαρίνα, είναι η άτυπη περιοχή της Παραλίας. Ένα ολοζώντανο κοµµάτι που σφύζει από καφέ, µπαρ και χώρους εστίασης όπως η Μαργαρίτα (Τ. 26450 22232) ένα από τα πιο γνωστά και καλά εστιατόρια µε πλούσιο µενού στο οποίο φιγουράρουν γκουρµέ προτάσεις, καλοµαγειρεµένα πιάτα και φρεσκα θαλασσινά – ένα γευστικό δώρο µε αδιάκοπη θέα στην παραλία της Λευκάδας.
Λιµνοθάλασσα
Εκατέρωθεν της γέφυρας που ενώνει τη Λευκάδα µε την Ακαρνανία, βρίσκεται ένας από τους αξιόλογους υδροβιότοπους του Ιονίου. Με ιδιαίτερη οικολογική αξία καθώς είναι χαρακτηρισµένος από τη συνθήκη RAMSAR ως υδροβιότοπος διεθνούς σηµασίας. Ιδιαίτερου κάλλους, η λιµνοθάλασσα στην πόλη της Λευκάδας παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον ως µεταναστευτικός σταθµός πουλιών. Εδώ συναντά κανείς πολλά και σπάνια είδη πτηνών, όπως πελεκάνους, φλαµίνγκος, κύκνους, ερωδιούς, καληµάνες, είδη γλάρων και χηνών. Η λιµνοθάλασσα, αποτελεί επίσης και κατοικία για ποικίλα ψάρια ενώ εντός της υπάρχει το ιβάρι, ιχθυοκαλλιέργειες µε παραδοσιακές καλαµωτές εκεί όπου ζουν τα ψάρια.
Η Γαστρονομία της Λευκάδας
Ευλογηµένος τόπος η Ελλάδα, ευλογηµένα τα χώµατά της σαν µια ακµαία µήτρα γυναίκας που θρέφει στα σπλάχνα της ολάκερη τη φύση. Εγκυµονεί σπόρους που έθρεψαν γενιές και γενιές και συνεχίζει ακούραστη να µοιράζει τους καρπούς της. Μια υπέροχη και καρπερή «µήτρα» είναι και η γη της Λευκάδας, µε προϊόντα που αλλάζουν ανάλογα µε τις εποχές και καταναλώνονται απευθείας έτσι όπως τα «συσκεύασε» η πλάση ή και αυτά που πείραξε, ανέµειξε, πειραµατίστηκε και µεταποίησε το ανθρώπινο χέρι.
Μέλι από θυµάρι που φυτρώνει στο Αθάνι, λάδι από τις «χρυσές» υπεραιωνόβιες ελιές, αυγοτάραχο από το ιβάρι της λιµνοθάλασσας, περίφηµο κρασί από τα αµπέλια του νησιού- οι τοπικές ποικιλίες Βαρδέα και Βερτζαµί καλλιεργούνται µόνο εδώ-, παστέλια και µαντολάτα, σουµάδα (από πικραµύγδαλο), εξαιρετικό λικέρ Ροζολί, φυσικά το περίφηµο σαλάµι και λουκάνικο και η ξακουστή φακή της Εγκλουβής. Γλυκιά λαδόπιτα και λευκαδίτικα λαδοκούλουρα που θα βρείτε στους φούρνους και τα ντόπια νοικοκυριά, σοφιγάδο µε µοσχάρι και κυδώνια, πιάτα από υλικά και πρώτες ύλες απείραχτες, όπως πρέπει να είναι.
Μουσεία στη Λευκάδα
