Μία διαφορετική πολιτική, με άμεση συμμετοχή του πολίτη, θα μπορούσε να ανανεώσει το ενδιαφέρον της νέας γενιάς για την Ευρώπη, εκτιμά το πανευρωπαϊκό δίκτυο European Alternatives.
Η άνοδος του λαϊκισμού και η αβεβαιότητα για το μέλλον της γηραιάς ηπείρου σκιαγραφούν μία εικόνα απαισιοδοξίας για τη νέα γενιά των Ευρωπαίων και των …φιλοευρωπαίων. Μία εναλλακτική πρόταση, βασισμένη στην αλληλεγγύη και με έμφαση στην κοινωνία των πολιτών, προσπαθεί να αρθρώσει το δίκτυο European Alternatives. Από το 2012 η Δάφνη Μπίλεσμπαχ, νεαρή ακτιβίστρια με σπουδές στο Λονδίνο, το Παρίσι και το Κέμπριτζ, διευθύνει το γερμανικό παράρτημα του δικτύου με έδρα το Βερολίνο. Μιλώντας στην γερμανική ραδιοφωνία (DLF), επισημαίνει ότι «υπάρχει μία πολιτική κίνηση, ιδιαίτερα στον χώρο της Δεξιάς, η οποία έχει καταφέρει να κερδίσει ψήφους με αποκλειστικό και έωλο επιχείρημα την αντι-συστημική της ταυτότητα».
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο; «Πρέπει να απαντήσουμε από την άλλη πλευρά» προειδοποιούν οι European Alternatives. «Πρέπει να προσφέρουμε μία εναλλακτική λύση, όχι βέβαια αυτή που ευαγγελίζεται η ʽΕναλλακτική για τη Γερμανίαʼ. Πρέπει να δούμε μία προοδευτική, εναλλακτική λύση. Να προωθήσουμε, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έναν εγγυημένο κατώτατο μισθό, ένα πανευρωπαϊκό επίδομα ανεργίας ή και την αίσθηση αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες».
Η εξαγγελία, προ ημερών, του προέδρου της Ευρωβουλής Μάρτιν Σουλτς ότι αφήνει τις Βρυξέλλες για να δοκιμαστεί στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας, δρομολογεί μία κινητικότητα στην Ευρώπη. Με βάση τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις που είχαν γίνει μετά τις ευρωεκλογές του 2014, η Κεντροδεξιά, η οποία άλλωστε αποτελεί και τη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα του Κοινοβουλίου, διεκδικεί με αξιώσεις την προεδρία του Κοινοβουλίου μετά την αποχώρηση του σοσιαλδημοκράτη Σουλτς. H Δάφνη Μπίλεσμπαχ επικρίνει την ανάδειξη σε κορυφαία ευρωπαϊκά αξιώματα με βάση προκαθορισμένες συμφωνίες και υποστηρίζει ότι μία πιο ενδεδειγμένη μέθοδος θα ήταν να εκλέγεται ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απευθείας από τους ίδιους τους Ευρωπαίους.
«Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την απευθείας εκλογή προέδρου» επισημαίνει. «Χρειαζόμαστε άλλωστε περισσότερες και όχι λιγότερες ευκαιρίες συμμετοχής στα κοινά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε δημοψήφισμα για τα πάντα. Αλλά θα ήταν καλή ιδέα να στηθούν κάλπες για τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου. Σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχε και μεγαλύτερη ταύτιση του πολίτη με τα όσα συμβαίνουν στην Ευρωβουλή».
Ίσως μία τόσο ριζοσπαστική πρόταση να συμβάλει στη μεγάλη προσπάθεια για να εμπεδωθεί μία «ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα». Με απλά λόγια, να θεωρεί ο γερμανός, έλληνας ή λετονός πολίτης δική του υπόθεση τα όσα συμβαίνουν στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο; Όσο για τον ίδιον τον Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος μετά από πέντε χρόνια στην προεδρία της Ευρωβουλής είχε αποκτήσει πολλούς θαυμαστές, αλλά και ουκ ολίγους επικριτές, η Δάφνη Μπίλεσμπαχ θεωρεί ότι δεν μπορεί να προσφέρει μία καινούρια εναλλακτική πρόταση. Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζει, τα προηγούμενα χρόνια ήταν και αυτός μέρος ενός άτυπου «μεγάλου συνασπισμού» της Κεντροδεξιάς και των σοσιαλιστών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. «Κατά κάποιον τρόπο είναι περισσότερο μέρος του προβλήματος, παρά της λύσης», εκτιμά η εκπρόσωπος των European Alternatives.
Ωστόσο, υπάρχει και η θετική πλευρά: «Εντάξει, κατ΄αρχήν είναι θετικό για τη Γερμανία να διαθέτει έναν πολιτικό με τόσο ισχυρό ευρωπαϊκό προφίλ. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Μάρτιν Σουλτς δεν εκπροσωπεί το καινούριο και δεν σπάει τις κατεστημένες αντιλήψεις. Παρ΄όλα αυτά είναι θετικό ότι μπαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας ένας πολιτικός που μιλάει πολλές ξένες γλώσσες και έχει τόσο έντονο ευρωπαϊκό προφίλ».
