Εικόνα εγκατάλειψης παρουσιάζει η περιοχή της λίμνης Ζηρού στον ομώνυμο δήμο. Για δεκαετίες το ιδιοκτησιακό καθεστώς αποτελούσε εμπόδιο για την αξιοποίηση του οικιστικού συγκροτήματος της πρώην Παιδόπολης καθώς Υπουργείο (τότε Πρόνοιας), Νομαρχίες Πρέβεζας, Άρτας και Δήμοι Φιλιππιάδας, Θεσπρωτικού, Ξηροβουνίου δεν μπορούσαν να ομοφωνήσουν για να χρηματοδοτηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης.
Αποσπασματικά, δαπανήθηκαν εκατομμύρια σε δραχμές και ευρώ τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά είναι σαν να έπεσαν σε βαρέλι δίχως πάτο.
Τα γήπεδα μοιάζουν μαντριά για τα γιδοπρόβατα, τα παραλίμνια πεζοδρόμια είναι άφαντα από τα βάτα, στα ανακαινισμένα κτίρια οι βανδαλισμοί αποτελούν κανόνα, άλλα χάσκουν ετοιμόρροπα και μόνο το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης καθώς και το πολυσυζητημένο ΚΔΑΠ ΑμΕΑ λειτουργούν ως αχνοί σηματοδότες μέσα στην ερημιά του δάσους.
Ακόμη και το κατάστημα που εκμισθώνει ο δήμος σε ιδιώτη, στην πλευρά του Ριζοβουνίου, δεν λειτουργεί όλες τις μέρες. Περιπατητές και αθλούμενοι αποφεύγουν πια την περιοχή. Η φύλαξη των ανακαινισμένων κτιρίων είχε ανατεθεί για κάποιο διάστημα σε ιδιωτική εταιρεία όμως η σύμβαση δεν ανανεώθηκε κι έτσι οι φθορές και οι λεηλασίες επανήλθαν. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα από κτίριο που παραχωρήθηκε για χρήση στον σύλλογο «Περί βιβλίου». Η εξωτερική πόρτα δεμένη με καλώδιο, σπασμένα τζάμια, αναποδογυρισμένες καρέκλες με φόντο καινούργιες βιβλιοθήκες, έρμαιο στην παραφορά αγνώστων.
Τα όποια πολυδάπανα έργα έγιναν σε βάθος τριακονταετίας και λίγο παλιότερα, έγιναν με την υπογραφή προγραμματικών συμβάσεων και παραχώρηση κατά χρήση από το Υπουργείο στην Περιφερειακή Ενότητα και τελικό δικαιούχο – εκτελεστή τον δήμο Ζηρού. Δυστυχώς ποτέ δεν αξιοποιήθηκε συνολικά η έκταση παρά τις τεράστιες δυνατότητες που έχει λόγω φυσικής ομορφιάς και κτιριακών υποδομών.
