Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 2 μ.μ. από το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.Αυστηρός και συνεπής με την επιστήμη του, ευγενής και ευπροσήγορος με τους συνομιλητές του, ο Χαράλαμπος Μπούρας, αρχιτέκτονας μηχανικός, ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με λαμπρές σπουδές αρχιτεκτονικής στην Αθήνα, όπου υπήρξε μαθητής του Πικιώνη, και ιστορίας της τέχνης στο Παρίσι, εξειδικεύτηκε στη μελέτη και την αναστήλωση μνημείων και υπηρέτησε με συνέπεια και γνώση για περίπου μισόν αιώνα την πολιτιστική μας κληρονομιά, από τη λαϊκή αρχιτεκτονική της Χίου, όπου μεγάλωσε, μέχρι τα αριστουργήματα της κλασικής αρχαιότητας αλλά και της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου. Το Ηρώδειο, η Στοά της Βραυρώνας, της τράπεζας της Ιεράς Μονής του Οσίου Λουκά, το μαρμάρινο τέμπλο του καθολικού της Νέας Μονής Χίου είναι μερικά μόνο από τα μνημεία που έτυχαν της «θεραπείας» του πρωτοπόρου αναστηλωτή που εισήγαγε την αρχή της αναστρεψιμότητας, δηλαδή ότι η αναστήλωση πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε το μνημείο να μπορεί ανά πάσα στιγμή να επανέλθει στην προ αυτής κατάσταση. Η εξαντλητική μελέτη των υλικών τού προς αναστήλωση μνημείου και η όσο το δυνατόν πιο διακριτική επέμβαση πάνω του ήταν πάντα στη σκέψη του, όπως και ο ηθικός κώδικας της επιστήμης του πριν από τη διατύπωση της Χάρτας της Βενετίας.
Γεννημένος στην Πρέβεζα το 1933 και μεγαλωμένος στη Χίο, δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο, υπήρξε από τα μακροβιότερα μέλη του ΚΑΣ για περισσότερα από 25 χρόνια, μέλος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως από το 1975 και πρόεδρος, από το 1985, αλλά και μέλος πολλών διεπιστημονικών επιτροπών του υπουργείου Πολιτισμού (Επιδαύρου, Πρωτάτου Αγίου Όρους, Διονυσιακού Θεάτρου, Λίνδου Ρόδου), πρωτοστάτησε στη δημιουργία των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη και του Αρχείου Ελληνικών Μνημείων στο ΕΜΠ, αλλά και χαρισματικός δάσκαλος, υπηρετώντας μέχρι το τέλος την επιστήμη, τη διεπιστημονικότητα και κυρίως έναν αξιακό κώδικα που τον κατέστησε σπάνιο άνθρωπο.
Στη συγγραφική του δραστηριότητα συγκαταλέγονται τα: «Βυζαντινά σταυροθόλια με νευρώσεις», «Η αναστήλωσις της στοάς της Βραυρώνος», «Νέα Μονή Χίου: Ιστορία και αρχιτεκτονική», «Ελλαδική ναοδομία κατά τον 12ο αιώνα», «Βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχιτεκτονική στην Ελλάδα», Βυζαντινή Αθήνα 10ος – 12ος αιώνας (2010). Είχε συμμετάσχει σε πάμπολλα συλλογικά έργα και είχε γράψει δεκάδες επιστημονικά άρθρα, ενώ το 2002 τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικος.
Για «δυσαναπλήρωτο κενό στην επιστημονική κοινότητα και όχι μόνο» κάνει λόγο ο υπουργός κ. Αριστείδης Μπαλτάς, που μαζί με όλο το προσωπικό του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού πληροφορήθηκαν με θλίψη τον αναπάντεχο θάνατο του Χαράλαμπου Μπούρα. «Το έργο με το οποίο ταυτίστηκε και στο οποίο αφιερώθηκε ήταν η αναστήλωση των μνημείων της Ακρόπολης, αρχικά ως μέλος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως και από το 1985 ως πρόεδρός της. Η συμβολή του στην αναστήλωση των μνημείων υπήρξε καθοριστική, δεδομένου ότι εισήγαγε ποιοτικά και επιστημονικά κριτήρια και αρχές σχετικά με τις αναστηλώσεις των μνημείων, όπως η αρχή της αναστρεψιμότητας, η ανάγκη τεκμηρίωσης και η διεπιστημονική προσέγγιση στις επεμβάσεις κ.ά.».
