Λένε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ύβρης από το να δείχνει κάποιος ασέβεια απέναντι στους συμπολίτες του. Ακόμη χειρότερα αν αυτός που είναι ασεβής βρίσκεται σε θέση ισχύος. Λίγο πολύ αυτό ισχύει σε όλη την Ελλάδα όσον αφορά στη σχέση οδηγών και πεζών.
Οι ισχυροί, οι οδηγοί δηλαδή, δε δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό στους ανίσχυρους, τους πεζούς. Αυτό αποτυπώνεται καθημερινά στους δρόμους μας. Και αν θέλουμε να σταθούμε στην πόλη μας, την Άρτα, τα παραδείγματα, για του λόγου το αληθές είναι πάρα πολλά.
Κι ενώ στον υπόλοιπο προηγμένο δυτικό κόσμο τα πράγματα συνεχώς βελτιώνονται, εδώ, πάμε από το κακό στο χειρότερο. Η νοοτροπία μας δεν αλλάζει. Τι κι αν οι περισσότεροι Έλληνες έχουν επισκεφτεί πόλεις της δύσης και γνωρίζουν πως πρέπει να συμπεριφέρονται όταν βρίσκονται πίσω από το τιμόνι. Εκτός Ελλάδας μπορεί να τηρούν κατά γράμμα τα όσα επιβάλει ο κώδικας οδικής συμπεριφοράς. Με την επιστροφή τους εδώ όμως, ξεχνούν τα πάντα και συμπεριφέρονται σα να βρίσκονται σε μια χώρα όπου βασιλέυει η αναρχία. Κι εδω που τα λέμε ναι. Στην Ελλάδα βασιλέυει η αναρχία στους δρόμους, εδω και πολλές δεκαετίες.
Οι οποιες προσπάθειες να μάθουν τα παιδιά μας τους σωστούς κανόνες πάνε στράφι μόλις εισέλθουν στα οχήματα των γονιών τους. Βλέποντας και κάνοντας, πολύ απλά. Είναι πολύ λυπηρό να διακρίνει κανείς νέους οδηγούς να ακολουθούν τα παραδείγματα των παλαιότερων. Γιατί το κάνουν? Σίγουρα όχι γιατί βράζει το αίμα τους λόγω ηλικίας. Το κάνουν απλά επειδή ακολουθούν τους άγραφους κανόνες που διέπουν τους ελληνικούς δρόμους.
Το κάνουν επίσης διότι γνωρίζουν ότι πιθανότατα δε θα τιμωρηθούν. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δε θα μιλήσω για την υπερβολική ταχύτητα ή τις παράνομες προσπεράσεις, ούτε για το γεγονός πως το κόκκινο φανάρι για πολλούς μοιάζει με ένα φωτορυθμικό που δίνει χρώμα στους δρόμους μας, μα ούτε για την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Γνωρίζουμε πως όλα αυτά αποτελούν τη μάστιγα των ελληνικών δρόμων και στοιχίζουν πολλές ζωές κι ακόμη περισσότερους σοβαρούς τραυματισμούς κάθε χρόνο.
Θα σταθώ στο παράνομο παρκάρισμα που ταλαιπωρεί τους πεζούς στην πόλη της Άρτας. Που αναγκάζει ηλικιωμένους να περπατούν στο οδόστρωμα μιας και τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα από παρκαρισμένα οχήματα. Που υποχρεώνουν γυναίκες με παιδιά στα καροτσάκια να ακροβατούν, και τα άτομα με ειδικές ανάγκες να μη διανοούνται να βγουν βόλτα στη γειτονιά τους. Θα σταθώ στην ασέβεια των συμπολιτών μας απέναντι σε όλους όσοι θέλουμε να κυκλοφορήσουμε με τα πόδια στα πεζοδρόμιά μας και δε μπορούμε.
Η κατάσταση πλέον έφτασε στο απροχώρητο. Η απουσία δημοτικής αστυνομίας με απόλυτη ευθύνη της δημοτικής αρχής, και η απουσία της Τροχαίας, αν τελικά υπάρχει τμήμα τροχαίας στην Άρτα, έχει αποθρασύνει ορισμένους που θεωρούν πως μπορούν να αφήνουν το αυτοκίνητό τους όπου θέλουν. Οι πινακίδες που δείχνουν ότι απαγορεύεται το πάρκινγκ δεν πτοούν κανέναν πλέον. Ακόμη και λωρίδες κυκλοφορίας έχουν μετατραπεί σε μόνιμες θέσεις παρκαρίσματος. Πολλοί δεν διστάζουν να αφήσουν το όχημά τους ακόμη και μπροστά από τις στάσεις των λεωφορείων. Τα πεζοδρόμια δε, αποτελούν την καλύτερη δυνατή λύση.
Ίσως το να γεμίσουν τα πεζοδρόμια με σιδερένια «κολωνάκια» για να αποτρέπουν τα αυτοκίνητα να σκαρφαλώνουν εκεί, να μην είναι τόσο κακή τελικά. Ναι, από αισθητικής άποψης δεν θα είναι ωραίο το θέαμα, αλλά δε βλέπω για την ώρα άλλη λύση. Τον τελευταίο χρόνο μάλιστα, κάποιοι το έχουν πάει κι ένα βήμα παραπέρα. Οχήματα κυκλοφορούν και παρκάρουν ακόμη και στους κεντρικούς πεζόδρομους της Άρτας όπως την οδό Σκουφά.
Στην οποία οδό Σκουφά, εισέρχονται πλέον ό,τι ώρα θέλουν και τα φορτηγά που παραδίνουν τα εμπορεύματά τους στα καταστήματα. Άσχετα αν το ωράριο που επιτρέπει την πρόσβαση σε αυτά τα οχήματα είναι πολύ συγκεκριμένο και υποτίθεται αυστηρό. Είναι κρίμα να θεωρείται απαραίτητο το φόβητρο της τροχαίας και το ενδεχόμενο να «πέσουν» κλήσεις για να καταφέρουν ορισμένοι να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως άνθρωποι.
Είναι κρίμα να μη σέβονται κάποιοι τους συμπολίτες τους και να παρκάρουν όπου να ‘ναι γιατί βαριούνται να το αφήσουν σε κάποιο από τα δημοτικά πάρκινγκ (που είναι και δωρεάν και έχουν πάντα χώρο ελεύθερο – ένα δίπλα στα ΚΤΕΛ, ένα 150 μέτρα πιο μετά, μπροστά απο το παραλήμνιο πάρκο, κι ένα δίπλα στα γήπεδα τένις απέναντι από το Κάστρο στην Περιφερειακή οδό επίσης).
Το πιο δυσάρεστο από όλα όμως δεν είναι η απουσία Δημοτικής Αστυνομίας και Τροχαίας. Είναι το γεγονός ότι οι πολίτες δείχνουν να έχουν δεχθεί στωικά τη μοίρα τους και δε διαμαρτύρονται. Αλήθεια ως πότε θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση?
Η λωρίδα που οδηγεί στα ΚΤΕΛ είναι κατειλημμένη μέχρι τα φανάρια. Ακόμα και στάση είναι μπλοκαρισμένη. Κι όμως! Στα 50 μέτρα υπάρχει πάρκινγκ όπως δείχνει και η πινακίδα στο βάθος.
Απέναντι απο το 4ο δημοτικό σχολείο Άρτας στην περιφεριακή οδό. Το πεζοδρόμιο γεμάτο με παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Τα οχήματα φτάνουν μέχρι και την λωρίδα κυκλοφορίας που οδηγεί στα φανάρια προς το κέντρο της πόλης. 200 μέτρα πριν αυτό το σημείο, κι άλλα τόσα μετά, υπάρχουν δύο μεγάλα δημοτικά (δωρεάν) πάρκινγκ που έχουν πάντα κενές θέσεις!
Μεσημέρι στον πεζόδρομο της οδού Σκουφά. Γεμάτος απο κόσμο. Η εικόνα μιλά απο μόνη της.
Θρίαμβος! Τρία σε ένα! Οι δυο πινακίδες που λένε οτι απαγορεύεται το παρκάρισμα μοιάζει με κακόγουστο αστείο. Η θέση ΑΜΕΑ κατειλημμένη απο κάποιον που δεν έχει δικαίωμα να αφήσει το όχημά του εκεί. Και πιο μπροστά ένας ακόμη «έξυπνος» πάρκαρε ακριβώς μπροστά στη στάση του λεωφορείου.
