Σύμφωνα με τον Ρώσο Πρωθιερέα Igor Shumilov: H στάση της Ορθοδοξίας σε σχέση με τον αθλητισμό δεν θα πρέπει αφορά το επαγγελματικό κομμάτι του, αλλά να επικεντρώνεται στην μέτρια σωματική άσκηση. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό πράγμα για την ψυχή μας. Οφείλουμε να δώσουμε στο σώμα μας την ανάλογη φροντίδα του, αλλά όχι δίνοντας της την πρώτη θέση στις προτεραιότητες μας, αναφέρει σχετικό εκκλησιαστικό δημοσίευμα.
Ο έτερος Ρώσος Ιερέας Peter Guryanov δηλώνει επίσης ότι «ας μην ξεχνάμε ότι για τον αθλητισμό μας μίλησαν οι άγιοι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, ο οποίος συνιστούσε την γυμναστική εργασία και την φυσική αγωγή.
Και ο Άγιος Βασίλειος, έγραψε: «Το γυμναστήριο ως τόπος (φυσικής αγωγής) βοηθά στην βελτίωση της ανθρώπινης υγείας, και οι περισσότεροι ασχολούνται με αυτό ακριβώς γι “αυτόν τον λόγο.
«Κατηχούσε ο ίδιος με αυτά τα λόγια: «Όλη η δύναμη και η ικανότητα όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά και σε κάθε ζωντανό ον, γίνεται με την χρήση και την ανάπτυξη της άσκησης , χωρίς τη χρήση της οποίας ο κάθε ζωντανός οργανισμός θα ατροφούσε . Τον νόμο αυτόν μπορεί να τον δει κανείς παντού και πάντα», ανέφερε ο “Άγιος Βασίλειος .
Από πνευματική άποψη, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των συγκεντρώσεων σε αίθουσες , ή την σωματική εργασία στον κήπο. Επιπλέον, στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, ο πιστός μπορεί να συνεχίσει να προσεύχεται.
Κάθε αθλητής διανοητικά είναι σε θέση να λέει συνεχώς από μέσα του , «Κύριε, ελέησον», κατά τη διάρκεια της άσκησης . Αυτό είναι το πιο σημαντικό σημείο τονίζουν όλοι οι άγιοι. Να εργάζονται τα χέρια αλλά το μυαλό να προσεύχεται ασταμάτητα . Με αυτή την έννοια, ακόμη και οι στοιχειώδεις πρωινές ασκήσεις μπορεί να γίνουν ένα είδος πνευματικής πρακτικής άσκησης.
Ο χριστιανός δεν θα πρέπει να συμμετάσχει στα αποκαλούμενα extreme sports, διακινδυνεύοντας την ζωή του για χάρη της διασκέδασης, αυτό αποτελεί την απόλυτη ανοησία και αμαρτία.
Για παράδειγμα, τα άλματα από ψηλά κτίρια και παρόμοια επικίνδυνα χόμπι. Αυτό το άθλημα είναι αναπόφευκτα γεμάτο με πάθη , όπως η ματαιοδοξία, η φιλοδοξία, η υπερηφάνεια, η επιθυμία υπεροχής , και μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα ή ακόμη χειρότερα.
Προσωπικά υπάρχει ένα διαυγές παράδειγμα ορθόδοξης στάσης για τον αθλητισμό . Παρά το γεγονός ότι ο Χριστιανός συμμετέχει πολλές φορές σε μάχες χωρίς κανόνες, η στάση του προς τους αντιπάλους και η ορθόδοξη πίστη τον βοηθούν να παραμείνει για πάντα χριστιανός .
Υπάρχει και ένας άλλος κανόνας « Προσευχήσου στο Θεό και σίγουρα θα είσαι κερδισμένος».
Ο Ορθόδοξος Χριστιανός πρέπει να είναι Χριστιανός παντού σε όλους τους αθλητικούς χώρους, τα γυμναστήρια, ακόμα και στο γήπεδο.
Θυμάμαι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Όλα τα πράγματα είναι νόμιμα, αλλά δεν είναι όλα τα πράγματα χρήσιμα. «(προς Κορινθίους 6 :. 12). Ένα άθλημα από μόνο του δεν είναι επικίνδυνο. Επίσης ο αθλητισμός διδάσκει την πειθαρχία και την υπέρβαση των δυσκολιών
Ο Ιερέας Dimitry Shishkin τονίζει για το ίδιο θέμα :
– Είναι απαραίτητο να γίνει διάκριση μεταξύ των λεγόμενων «αθλημάτων υψηλών επιτευγμάτων» και του αγνού αθλητισμού, κατά την έννοια της μαζικής φυσικής ασκήσεως . Και αν το πρώτο είναι ένα εντελώς ξεχωριστό θέμα, που λίγο έχει να κάνει με την υγεία και συνδέεται με ακραία κυκλοφοριακή συμφόρηση, καθώς και την φιλοδοξία, την καριέρα, τα χρήματα, κλπ, τότε η δεύτερη περίπτωση είναι επιτακτική ανάγκη για ένα σύγχρονο άνθρωπο που διαβιεί σε ένα μολυσμένο περιβάλλον , τρώγοντας ανθυγιεινή διατροφή, και έχοντας καταστροφική έλλειψη κίνησης, κ.λπ. Η μέτρια άσκηση για να διατηρήσει την υγεία του στις συνθήκες της σύγχρονης ζωής, φαίνεται λογικός και σωστός τρόπος αντίδρασης .
Εκτός από τον αθλητισμό, η πρώτη προτεραιότητα σε κάθε περίπτωση είναι η ποιότητα και η ικανότητα του ατόμου να οργανώσει την εργασία του για την δόξα του Θεού και προς όφελος του λαού. Και δεύτερον, η άσκηση μαθαίνει τον άνθρωπο να ξεπερνάει τις δυσκολίες στο δρόμο για την επίτευξη των στόχων του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό στην πνευματική ζωή.
Σε κάθε περίπτωση επιτακτική είναι η ανάγκη της απόκτησης της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, μαθαίνοντας την ταπεινότητα και την πραότητα. Έτσι, όλα αυτά που διδάσκει ο αθλητισμός: αυτο-πειθαρχία, επιμονή, υπομονή και επιμονή στην επίτευξη των στόχων, είναι όλα χρήσιμα και ισχύουν στην πνευματική ζωή. Ο αθλητισμός όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραβιάζει την ειρήνη του μυαλού.
Ο Ιερέας Μιχαήλ Gaponenko δηλώνει : «όλα τα πράγματα είναι νόμιμα, αλλά δεν είναι όλα τα πράγματα είναι χρήσιμα. Η στάση μας στον αθλητισμό πρέπει να είναι λογική και με βάση τα λόγια του Αποστόλου Παύλου. Ο Αθλητισμός δεν πρέπει να παραβιάζει την ειρήνη του μυαλού και να γίνει η αιτία αμαρτωλών παθών.
Ο ιερέας Svyatoslav Sevtsenko δηλώνει ότι : Δεν πρέπει να υπάρχει αθλητισμός για τον αθλητισμό. Η αναλογία αυτή θα πρέπει να είναι πολύ απλή. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση ο αθλητισμός να καταστρέφει την υγεία μας , που μας δόθηκε από τον Θεό για την επίτευξη υπεράνθρωπων αποτελεσμάτων . Μην κάνετε οποιαδήποτε άθλημα για το «χρυσό μετάλλιο» και μόνο , ξεχνώντας τον Θεό. Ως εκ τούτου, το ντόπινγκ, και διάφορα άλλα ακριβά συμπληρώματα, καταπονούν την υγεία και εξαντλούν τον οργανισμό . Αλλά από την άλλη πλευρά δια μέσω του αθλητισμού , μπορούμε να δοξάσουμε τον Θεό, την πατρίδα μας , για να δείξουμε την ελκυστικότητα ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή στην οποία οφείλουμε να ισορροπήσουμε , αφιερώνοντας όλες τις δραστηριότητές μας όμως στον Θεό.
Τέλος ο Ιερέας Paul Kon’kov υπογραμμίζει :
Αν μπορείτε να αντισταθείτε στον ενθουσιασμό και να παρακολουθήσετε τον αθλητικό ανταγωνισμό, καλώς , αλλά αν όχι καλύτερα να απέχετε .
Τώρα τα πάντα είναι πολύ πιο περίπλοκα και ο αθλητισμός έχει γίνει το μέσο βιοπορισμού για τη διαφημιστική εκστρατεία και τον άκρατο ενθουσιασμό. Ως εκ τούτου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητοι στην προστασία από το πάθος, και την ματαιοδοξία (αν π.χ. η αγαπημένη ομάδα κερδίζει). Εάν ένα άτομο μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του βλέποντας μόνο την ομορφιά του παιχνιδιού και πάλι καλώς, αλλιώς καλύτερα δεν αξίζει τον κόπο.
