Η κλιματική αλλαγή που συντελείται δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστες τις καλλιέργειες οινοποιήσιμων σταφυλιών και κατά συνέπεια την παραγωγή κρασιού. Διάσημες οινοπαραγωγές περιοχές υποφέρουν από υπερβολική ζέστη και στρες ξηρασίας.
Οι πιο σημαντικές περιοχές παραγωγής κρασιού στον κόσμο, όπως η Νάπα, το Μπορντό, η Βουργουνδία, η Γουάλα Γουάλα, η Rioja, το Douro, η Barossa και το Stellenbosch, έχουν μια μη αναστρέψιμη πορεία προς την υπερβολική ζέστη του καλοκαιριού και την ξηρασία.
Το 2012 δημοσιεύτηκε μια μελέτη σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την επίδρασή της στα αμπέλια του κόσμου. Η μελέτη χρησιμοποίησε τις πληροφορίες πρόβλεψης του κλίματος για το έτος 2050. Στη συνέχεια, διασταύρωσε τα στοιχεία αυτά με πληροφορίες για την φυσιολογία των οινοποιήσιμων σταφυλιών και τα συμπεράσματα είναι εντυπωσιακά. Σύμφωνα με την έρευνα, οι σημαντικότερες αμπελουργικές περιοχές που γνωρίζουμε σήμερα, όπως Napa, Bordeaux, Burgundy, Rioja, Douro, Barossa και Stellenbosch δεν θα είναι τόσο ιδανικές το 2050, αν συνεχιστεί η ξηρασία και η άνοδος της θερμοκρασίας σε όλο τον κόσμο.
Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει οτι, οι τεχνικές καλλιέργειας θα προσαρμοστούν (το ίδιο και οι προτιμήσεις των καταναλωτών) και οι περιοχές αυτές θα μπορέσουν να διατηρηθούν. Όσον αφορά στη μελέτη του 2012, όσοι δεν ανησυχούν από την κλιματική αλλαγή θεωρούν ότι το δείγμα έρευνας ήταν πολύ μικρό για να έχουμε αξιόπιστα δεδομένα. Ωστόσο, καμία από τις δυο πλευρές δεν διαφωνεί ότι οι σημαντικές αυτές αμπελουργικές περιοχές δεν θα είναι ποτέ πια οι ίδιες. Οι αυξήσεις της θερμοκρασίας έχουν ήδη δείξει μεγάλες αλλαγές, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των πιο αδύναμων περιόδων για το αμπέλι (άνοιξη και φθινόπωρο). Ο καιρός δεν είναι τόσο πολύ θερμότερος, όσο είναι απρόβλεπτος. Οι Αμερικανοί ποτίζουν σχεδόν όλα τα αμπέλια τους αλλά άλλες χώρες που είναι πιο δεκτικές στις αλλαγές έχουν διαπιστώσει ότι το σταφύλι είναι πολύ πιο ανθεκτικό φυτό από ότι πιστεύαμε. Όταν τα αμπέλια δέχονται πίεση από το περιβάλλον τους, αρχίζουν να προσαρμόζονται. Έτσι δεν χρειάζεται να κλαδέψουμε τα αμπέλια για να πάρουμε πιο συμπυκνωμένο χυμό, οι αμπελώνες δεν έχουν υπερπαραγωγή όταν ποτίζονται λίγο. Στο Ντούρο της Πορτογαλίας, εκεί όπου παράγεται το φημισμένο Πόρτο είναι παράνομο να ποτίζονται οι αμπελώνες μετά τη φύτευσή τους. Σε εξαιρετικά ξηρές χρονιές, όπως το 2012, οι Πορτογάλοι είχαν πολύ χαμηλή παραγωγή αλλά δεν σταμάτησαν να κάνουν καλά κρασιά.
Ο διάσημος παραγωγός της Χιλής, Aurelio Montes, πειραματίζεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό με τις ξερικές καλλιέργειες: ‘Ξεκινήσαμε να μειώνουμε τη χρήση νερού στον αμπελώνα και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Το αμπέλι μπορεί να ζήσει με πολύ λιγότερο νερό από ότι νομίζουμε και όταν χρησιμοποιούμε λιγότερο νερό μειώνεται το μέγεθος του αμπελιού και των ραγών, άρα έχουμε περισσότερη συγκέντρωση του χυμού τους’. Στην Αυστραλία οι κάτοικοι έχουν αγκαλιάσει νέες ποικιλίες που είναι ανθεκτικές στη ξηρασία, όπως τις Tempranillo, Grenache and Mataro. Στο Trentino της Ιταλίας, ο μεγαλύτερος συνεταιρισμός κρασιού της περιοχής έχει φτιάξει ένα σύστημα χαρτογράφησης που μπορεί να εντοπίσει τα επίπεδα νερού και να προσαρμόσει την ύδρευση, με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχει κάθε αμπελοτόπι ξεχωριστά και κάθε ποικιλία ξεχωριστά, σε όλη την κοιλάδα της βόρειας Ιταλίας. Το σύστημα ονομάζεται PICA και όχι μόνο μειώνει τη χρήση του νερού αλλά αυξάνει και την γενικότερη ποιότητα του αμπελώνα.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι δεν μπορούμε να αποτρέψουμε την κλιματική αλλαγή αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τις δικές μας συνήθειες, έτσι ώστε να κερδίσουν οι αμπελουργοί λίγο χρόνο και να προλάβουν να αναπτύξουν νέες οινοποιητικές τακτικές.
