Καλούμενη να σχολιάσει τις καταγγελίες Μπεκατώρου η Όλγα Γεροβασίλη επισήμανε ότι πρόκειται για μία συνταρακτική μαρτυρία και ότι αυτό το επώδυνο -για κάθε θύμα-
«άνοιγμα» προέτρεψε και άλλους/ες να βγουν και να μιλήσουν για το
συγκλονιστικό θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, της βίας και της
παρενόχλησης. «Δε μπορώ όμως παρά να σχολιάσω ότι η στάση κάποιων είτε ως
έκπληξη είτε ως συγκλονισμός είτε ως αμφισβήτηση είναι αρκετά υποκριτική,
όπως αποκαλύπτεται εδώ, καθώς φαίνεται, ότι οι ενδείξεις υπήρχαν, ότι
κάποιοι γνώριζαν ή υποπτεύονταν αλλά προτίμησαν να αδρανήσουν ή να
κρατήσουν κλειστά στόματα και πόρτες.
Παρακολουθήσαμε μισόλογα παραγόντων αυτές τις μέρες και βεβαίως είδαμε την κατάπτυστη ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας περί «δυσάρεστου γεγονότος».
Μία ανακοίνωση αμήχανη πιθανώς ενοχική και σίγουρα χωρίς ενσυναίσθηση.
Τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και
κακοποίησης δεν είναι σπάνια και συμβαίνουν συχνά πίσω από κλειστές πόρτες
σπιτιών, γυμναστηρίων, οργανωμένων δραστηριοτήτων.Χώρων υποτίθεται
προστατευμένων πίσω από τις πόρτες των οποίων κρύβονται εγκληματικές
πράξεις.Συχνά δε το θύμα -που συνήθως είναι γυναίκα- φοβάται να μιλήσει
μήπως καταστραφεί το όνειρο για το οποίο αγωνιζόταν, φοβάται μήπως βρεθεί
στη θέση της κατηγορούμενης και της απολογούμενης.Αυτά για μια ευαίσθητη
ηλικία, για ευαίσθητες ψυχές δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα ζητήματα.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου κατά πόσον μία διακομματική προσπάθεια θα
συνέβαλε ώστε να μην υπάρξει κανένα περιθώριο για τέτοιες πράξεις, η
Γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική συμμαχία επισήμανε ότι όντως
αυτό είναι θέμα που υπερβαίνει τους κομματικούς σχηματισμούς, ότι υπάρχουν
στο κοινοβούλιο επιτροπές που εργάζονται πάνω σε αυτό το αντικείμενο,
ωστόσο δεν φαίνεται να είναι αρκετό γιατί αυτός είναι ένας διάλογος που
πρέπει να εμπλέξει ευρύτερα την κοινωνία και τους φορείς.
Είμαστε συχνά αντιμέτωποι με τέτοια θέματα, όπως αυτό ή παρόμοια, θέματα
ενδοοικογενειακής βίας στα οποία επίσης υπάρχει πέπλο σιωπής και φόβου να
μιλήσουν γυναίκες και παιδιά, που είναι συνήθως οι βιαζόμενοι, οι
εκμεταλλευόμενοι.
Και όλοι ξέρουμε επίσης ότι συνήθως οι δράστες, οι θύτες είναι άτομα, άνδρες κυρίως, που έχουν είτε θέσεις εξουσίας είτε βρίσκονται σε σχέσεις εμπιστοσύνης με τα θύματα. Είναι ένα σύνθετο πλέγμα και πολυπαραμετρικό και η κοινωνία θα πρέπει να κάνει πολλά βήματα ούτως ώστε οι έξοδοι κινδύνου των θυμάτων να είναι ορατές και ανοιχτές.
