Επιστήμονες έχουν εντοπίσει στη Μεσόγειο τα υψηλότερα επίπεδα μικροπλαστικών που έχουν καταγραφεί ποτέ στον πυθμένα της θάλασσας.
Η ρύπανση βρέθηκε σε ιζήματα που ανελκύθηκαν από τον πυθμένα της Μεσογείου, κοντά στην Ιταλία, στο δυτικό τμήμα της χώρας. Η ανάλυση, με επικεφαλής ειδικούς από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, βρήκε έως 1,9 εκατομμύρια πλαστικά τεμάχια ανά τετραγωνικό μέτρο.
Αυτά τα αντικείμενα πιθανότατα περιλάμβαναν ίνες από ρούχα και άλλα συνθετικά υφάσματα και μικροσκοπικά θραύσματα από μεγαλύτερα αντικείμενα που είχαν καταστραφεί με την πάροδο του χρόνου.
Οι έρευνες οδήγησαν τους επιστήμονες να πιστέψουν ότι τα μικροπλαστικά (μικρότερα από 1 mm) συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες στον πυθμένα του ωκεανού από ισχυρά θαλάσσια ρεύματα. «Αυτά τα ρεύματα δημιουργούν αυτό που ονομάζονται παρασυρόμενα αποθέματα. Φανταστείτε κάτι σαν υποβρύχιους αμμόλοφους», εξήγησε ο Δρ Ian Kane, ο οποίος πρωτοστάτησε στη διεθνή ομάδα.
«Μπορούν να έχουν μήκος δεκάδων χιλιομέτρων και ύψος εκατοντάδων μέτρων. Είναι από τις μεγαλύτερες συσσωρεύσεις ιζημάτων στη Γη. Δημιουργούνται κυρίως από πολύ λεπτή λάσπη, οπότε είναι λογικό να περιμένουμε να βρεθούν μικροπλαστικά μέσα τους», είπε στο BBC.
Εκτιμάται ότι από 4 έως 12 εκατ. τόνοι πλαστικών απορριμμάτων εισέρχονται στους ωκεανούς κάθε χρόνο, κυρίως μέσω ποταμών. Οι περισσότερες έρευνες επικεντρώθηκαν στις μεγάλες συγκεντρώσεις που επιπλέουν ή ξεπλένονται με τις παλίρροιες στις ακτές. Αλλά, αυτά είναι ορατά σκουπίδια που θεωρείται ότι αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% του όγκου των πλαστικών στη θάλασσα. Η ακριβής τοποθεσία του 99% είναι άγνωστη.
Μερικά από αυτά σχεδόν σίγουρα καταναλώθηκαν από θαλάσσια πλάσματα, αλλά ίσως το πολύ μεγαλύτερο ποσοστό έχει κατακερματιστεί και απλά βυθίστηκε. Η ομάδα του Δρ. Kane έχει ήδη δείξει ότι οι τάφροι των ωκεανών μπορούν να έχουν υψηλές συγκεντρώσεις μικροπλαστικών στα ιζήματά τους και πως τα σημεία αυτά είναι που συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες οι οποίες εγκλωβίζονται στη λάσπη.
Πολλά άλλα μέρη του πλανήτη έχουν ισχυρά ρεύματα με κινητήρια δύναμη τις αλλαγές θερμοκρασίας και αλατότητας. Το ζήτημα που προκαλεί ανησυχία είναι ότι αυτά τα ρεύματα παρέχουν επίσης οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά στα θαλάσσια πλάσματα. Έτσι ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, τα μικροπλαστικά θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε σημεία βιοποικιλότητας, αυξάνοντας την πιθανότητα κατάποσης από ψάρια και άλλα ζώα.
Η καθηγήτρια Elda Miramontes από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης της Γερμανίας, είναι συν-συγγραφέας στο επιστημονικό περιοδικό Science και περιγράφει το συμπέρασμά της από την ανακάλυψη της Μεσογείου. Λέει ότι η ίδια προσπάθεια που γίνεται στη μάχη ενάντια στον κορωνoϊό, πρέπει τώρα να γίνει και για τη μάστιγα της ρύπανσης από πλαστικά στον ωκεανό. «Όλοι προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ασφάλειά μας και όλοι μένουμε στο σπίτι και αλλάζουμε τη ζωή μας – αλλάζοντας την επαγγελματική μας ζωή ή ακόμα και σταματώντας τη δουλειά», είπε στο BBC News.
«Τα κάνουμε όλα αυτά ώστε οι άνθρωποι να μην επηρεάζονται από αυτήν την ασθένεια. Πρέπει να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο όταν προστατεύουμε τους ωκεανούς μας».
