Σε περασμένες δεκαετίες και ειδικότερα τη δεκαετία του ’80, όταν οι υπεραστικές κλήσεις είχαν κόστος που λίγοι μπορούσαν να επωμιστούν, μια λύση για μακρινές επικοινωνίες είχε διαδοθεί σε όλη την Ελλάδα. Εξελιγμένη και πιο ικανή έκδοση των γνωστών -στους οδηγούς ταξί κυρίως- συστημάτων «CB», όπως αποκαλούνταν, ο ραδιοερασιτεχνισμός προσέφερε τη δυνατότητα επικοινωνίας με άλλους λαούς ή κάποιον συγγενή που βρισκόταν μακριά.
Ο Ζαφείρης Τρόμπακας, ραδιοερασιτέχνης επί 44 χρόνια και από τους πλέον σημαντικούς γνώστες του χώρου, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από την ηλεκτρονική φωλιά επικοινωνίας, που με γνώση έχει ετοιμάσει σε μια γωνιά της ανατολικής Θεσσαλονίκης, γι’ αυτήν ακριβώς την ιδιαίτερη κοινότητα και πώς λειτουργεί στο σήμερα. Μίλησε για τους ραδιοερασιτέχνες που αυτό τον καιρό «μοιάζει να έχουν ενεργοποιηθεί», ακόμη και αν το διαδίκτυο και τα apps που έχουμε διαθέσιμα αυξάνονται και δίνουν λύσεις. «Τον τελευταίο καιρό, με την καραντίνα, έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι επικοινωνίες στις ερασιτεχνικές μπάντες, προφανώς λόγω του εγκλεισμού μας. Βγαίνουν στις επικοινωνίες που γίνονται ακόμη και παλιά μέλη που είχαν χρόνια να βγουν και είχαν εγκαταλείψει το… “άθλημα”», εξηγεί ο πολύπειρος ραδιοερασιτέχνης.
Αναφέρει, δε, πως κάποιοι από τους πάνω από 5.000, όπως τους υπολογίζει, ραδιοερασιτεχνες στην Ελλάδα πιάνουν ξανά το μικρόφωνο προκειμένου να ακούσουν «τη φωνή παλιών φίλων τους, τη φωνή συνανθρώπων τους, με αυτό το μέσο».
Αναζητώντας μια επικοινωνία με ζεστασιά στην εποχή της κυριαρχίας των ψηφιακών μέσων επικοινωνίας
Καθώς εμείς έχουμε σκύψει στα πληκτρολόγια και τις οθόνες αφής που έχουμε στα χέρια μας, ο κ. Τρόμπακας, γνωστός μεταξύ των ραδιοερασιτεχνών με τον κωδικό sv2aht, ρυθμίζει τον εξοπλισμό του και απαντά τεχνικά αλλά και συναισθηματικά στην ερώτηση για το τι ακούει το τελευταίο διάστημα να συζητιέται περισσότερο στην ιδιαίτερη αυτή κοινότητα.
«Καλούσε πριν από λίγες ημέρες μια συνάδελφος ραδιοερασιτέχνης από τη Βόρεια Ιταλία, από το επίκεντρο του κορονοϊού και επικοινωνούσε με την κοινότητά μας. Πολλοί συνάδελφοι ραδιοερασιτέχνες, ειδικά στην Ιταλία, λόγω του εγκλεισμού τους μιλάνε αυτό το διάστημα στα βραχέα και τους ακούμε να συζητάνε για το πρόβλημα», περιγράφει ο κ. Τρόμπακας, εξηγώντας πως η φωνή ενός ραδιοερασιτέχνη, όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες, «”ταξιδεύει” μέσω των ραδιοσυχνοτήτων ακόμη και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη γωνιά του».
«Αυτό τον καιρό, η Ιονόσφαιρα είναι σε άθλια κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, χθες το βράδυ δόθηκε η δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με την Αμερική, ενώ πριν από καμία εβδομάδα καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με την Ισλανδία», λέει και προσθέτει πως σε αυτόν τον χώρο υπάρχουν ειδικοί και στην Ελλάδα για συγκεκριμένου τύπου επικοινωνίες με τέτοια μέσα. «Στην κοινότητά μας, γενικά, όπως και στην Ελλάδα δεν ασχολούνται όλοι με όλα τα αντικείμενα», επισημαίνει και εξηγεί πως ακόμη και στον ραδιοερασιτεχνισμό υπάρχουν εξειδικεύσεις. «Άλλοι ασχολούνται με τα ψηφιακά συστήματα, άλλοι με αυτό που αποκαλούμε DX, άλλοι με τροποσφαιρικές επικοινωνίες, άλλοι με τις ανακλάσεις στο φεγγάρι και σε μετεωρίτες, άλλοι με επικοινωνία Μορς. Ο καθένας κάνει αυτό που του τραβάει η ψυχούλα του», εξηγεί ο κ. Τρόμπακας.
Κι αν κάποιος αναρωτιέται γιατί οι ραδιοερασιτέχνες επιμένουν σ’ αυτού του είδους τις επικοινωνίες αντί για τις ψηφιακές, ο κ. Τρόμπακας, ο οποίος «μετρά» πάνω από τέσσερις δεκαετίες εμπειρίας στον τομέα, δίνει την απάντηση: «Ένας ραδιοερασιτέχνης είναι ο “εραστής” της τέχνης των επικοινωνιών και του πειραματισμού. Ναι, το ίντερνετ απλοποίησε και έδωσε πρόσβαση σε μέσα επικοινωνίας για πολύ κόσμο, όπως όμως έχει χαρακτηριστικά πει συνάδελφος μας, έναν μαραθώνιο μπορείς να τον κάνεις και με το αυτοκίνητο, μπορείς όμως να επιλέξεις να τον τρέξεις και να μάθεις έτσι περισσότερα για τη διαδρομή. Να την απολαύσεις με τα δικά σου μέσα. Η επιλογή είναι πάντα δική μας…».
