Η Δρακόλιμνη στη Τύμφη βρίσκεται σε υψόμετρο 2050 μέτρων στη βορειοανατολική πλευρά του βουνού και αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς ορειβατικούς προορισμούς στην Ήπειρο. Πρόκειται για μια αλπική λίμνη, δημιούργημα των παγετώνων που υπήρχαν στην εποχή πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Τώρα πλέον κάτοικοι των παγωμένων νερών της είναι μόνο οι Αλπικοί Τρίτωνες αλλά ένας από τους πολλούς μύθους που συνοδεύουν τη λίμνη, μας πληροφορεί ότι εκεί παλιότερα ζούσε ένας τεράστιος δράκος και που σ’ αυτόν οφείλεται η ονομασία της.
Υπάρχει μάλιστα και μια ιστορία διαμάχης με τον άλλο δράκο που ζούσε στην απέναντι Δρακόλιμνη του Σμόλικα.
Όπως μας λέει ο μύθος, κάθε μέρα οι δυο τεράστιοι δράκοι μάλωναν μεταξύ τους εκσφενδονίζοντας ο ένας στον άλλο αντικείμενα, την ώρα που κάποιος από αυτούς πήγαινε να πιει νερό.
Ο δράκος της Τύμφης πετούσε τεράστιες πέτρες προς τον δράκο του Σμόλικα και απαντούσε ο τελευταίος επιστρέφοντας τεράστιους κορμούς δέντρων.
Από τις πέτρες του δράκου της Τύμφης δημιουργήθηκαν άσπρα κριάρια και από τα κούτσουρα που πέταγε ο δράκος του Σμόλικα λάια πρόβατα.
Κάποια φορά τα δυο κοπάδια που βόσκαγαν στις πλαγιές συναντήθηκαν.
Τα άσπρα κριάρια «μάρκαραν» τα λάια πρόβατα αλλά τα αρνιά που γεννήθηκαν δεν είχαν τύχη.
Πνίγηκαν όλα τους στα παγωμένα νερά της Δρακόλιμνης της Τύμφης.
Αυτή η εξέλιξη σύμφωνα με το μύθο έδωσε τη νίκη στο δράκο της Τύμφης.
Σύμφωνα με την ιστορία θύμα των μύθων της Δρακολίμνης έπεσε και ο Αλή Πασάς, όταν το καλοκαίρι του 1814 θέλησε να επισκεφτεί τη περιοχή και να εξερευνήσει τη λίμνη.
Ήταν μήνας Ιούλιος όταν ο Πασάς των Ιωαννίνων με τη συνοδεία του ξεκίνησε για να επισκεφτεί τη περίφημη Δρακόλιμνη, έχοντας μαζί του πολλές προμήθειες αλλά και δυο «μονόξυλα» (βάρκες που ήταν κατασκευασμένες από έναν και μόνο κορμό δέντρου).
Στις 14 Ιουλίου ο Αλή Πασάς έφτασε στο Καπέσοβο και εκεί, σύμφωνα με τον λόγιο Ιωάννη Λαμπρίδη, έληξε άδοξα το εγχείρημα του.
Αιτία η σφοδρή κακοκαιρία και το χαλάζι που έπεσε στη περιοχή.
Από την αποστολή η ξαφνική θεομηνία θεωρήθηκε κακό σημάδι και έτσι διέκοψε τη προγραμματισμένη πορεία της.
Άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε προς το Τσεπέλοβο και το Σκαμνέλι, όπου και φιλοξενήθηκε από τον προεστό του Ζαγορίου και φίλο του Αλή, Αλέξη Νούτσο.
Τα δύο μονόξυλα εγκαταλείφτηκαν σε περιοχή του Καπέσοβου που από τότε φέρει την ονομασία «μονόξυλο».
Αρκετοί είναι οι μύθοι που σχετίζονται με το βάθος της λίμνης και που το θέλουν να είναι αμέτρητο καθώς και να επικοινωνεί με τα υπόγεια ποτάμια που υπάρχουν στη περιοχή.
Όπως μας λέει ο μύθος κανείς δε τολμά να επιχειρήσει τη βυθομέτρηση της λίμνης.
Και αυτό γιατί ο βυθός της Δρακόλιμνης προστατεύεται από στοιχειά.
Αλίμονο λοιπόν σε αυτούς που θα τολμήσουν να αγνοήσουν τα στοιχειά, μπουν στη λίμνη και ταράξουν την ηρεμία τους.
Θα πάνε χαμένοι…
Βέβαια η πραγματικότητα για το βάθος της Δρακόλιμνης είναι διαφορετική.
Όλα αυτά τα χρόνια αρκετές αποστολές αγνόησαν τους μύθους, επιχείρησαν και πέτυχαν την βυθομέτρηση της.
Το αποτέλεσμα που ανακοίνωσαν ήταν ότι ο πυθμένας της λίμνης βρίσκεται σε βάθος περίπου 5 μέτρων.
