Η ζωή του όλη, ένα μυθιστόρημα. Πλήρης ημερών έφυγε την Δευτέρα 31 Ιουλίου το πρωί ο πατέρας Γρηγόρης, ο τελευταίος ΄Ελληνας μοναχός – ασκητής που έζησε 38 ολόκληρα χρόνια της ζωής του στην ιερά μονή των Στροφάδων ουσιαστικά ολομόναχος. Ο λόγος για το ιστορικό καστρομονάστηρο που ιδρύθηκε το πρώτο μισό του 13ου αιώνα από τον Θόδωρο Α’ Λάσκαρι στο μεγαλύτερο από τα δυο μικρά νησιά των Στροφάδων που βρίσκονται καταμεσής του Ιονίου πελάγους σε απόσταση 27 νμ νότια από το ακρωτήρι Γεράκι της Ζακύνθου. Μοναδικός τρόπος για να επισκεφτεί κανείς τα νησιά είναι με ιδιωτικό σκάφος.
Γεννήθηκε στον Αγαλά, ένα ορεινό χωριό της Ζακύνθου. Χειροτονήθηκε μοναχός και για πρώτη φορά επισκέφθηκε τις Στροφάδες νήσους και την ιερά μονή που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου παραμένοντας εκεί έξι μήνες. Το 1976 αποφάσισε να μείνει εκεί και να υπηρετήσει στο μοναστήρι – οχυρό όπου μόνασε κι ετάφη ο Αγιος Διονύσιος, πολιούχος της Ζακύνθου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κτιριακό συγκρότημα έχει μορφή καστρόπυργου, είναι δηλαδή ένα οχυρό μοναστήρι. Το καθολικό της μονής, δηλαδή ο κεντρικός ναός, βρίσκεται μέσα στον πύργο της μονής, πράγμα μοναδικό τουλάχιστον σε ορθόδοξο μοναστήρι.
Από το 1976 ως το 2014 ο Πατέρας Γρηγόρης έζησε μαζί με το Θεό στα Στροφάδια. Το νησιά εγκατέλειπε ελάχιστες φορές το χρόνο για να επισκεφθεί τη Ζάκυνθο για κάποιες δουλειές του μοναστηριού. Τύχη ή κάτι άλλο; Την 18η Νοεμβρίου του 1997 που σημειώθηκε ισχυρότατος σεισμός 6,6 R με επίκεντρο τις Στροφάδες νήσους – προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές στην ιστορική μονή – ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που ο πατέρας Γρηγόρης βρέθηκε στη Ζάκυνθο.
Όταν επέστρεψε εντόπισε σοβαρότατες ζημιές στη μονή και ρωγμές στη σκεπή της αλλά δεν διανοήθηκε να εγκαταλείψει το μέρος, ούτε καν να ζήσει σε κάποιο από τα τριγύρω τροχόσπιτα για θέμα ασφάλειας. Ηταν ένας άνθρωπος που ήξερε καλά τι θα πει πίστη, όχι, όμως, φόβος.
Με τα χρόνια έγιναν κάτι μικροεπισκευές στον πύργο αλλά όχι κάτι που να εγγυάται προστασία σε βάθος χρόνου. Ο πύργος δέθηκε πρόχειρα με σιδερένιες δοκούς για να μην καταρρεύσει. Εξακολουθεί και σήμερα να παραμένει σε επισφαλή κατάσταση παρ’ ότι πρόκειται για ένα ιστορικό κτίσμα που «μετρά» σχεδόν 800 χρόνια ζωής.
Μέχρι το 1985 που υπήρχαν φαροφύλακες στις Στροφάδες (οι οποίοι άλλαζαν βάρδια κάθε 15 μέρες) ο πατέρας Γρηγόρης συνυπήρχε μαζί τους. Στη συνέχεια αυτοματοποιήθηκαν οι φάροι και μόνος άνθρωπος που έβλεπε ο πατέρας Γρηγόρης ήταν εκείνος που οδηγούσε εκεί καΐκι της ιεράς Μητρόπολης Ζακύνθου φέρνοντάς του 2 φορές το μήνα προμήθειες όπως λάδι ή πετρέλαιο για τις λάμπες. Οσον αφορά στο φαγητό ήταν λιτοδίαιτος. Δεν έτρωγε πολύ κρέας κι είχε τη δική του παραγωγή, το γάλα, το τυρί, τα χόρτα που του άρεσαν… Ο πατέρας Γρηγόρης ζούσε με τις αγροτικές δουλειές. Ηταν ουσιαστικά ένας κτηνοτρόφος μοναχός
Ο παπα-Γρηγόρης, όπως ήταν γνωστός σε εκείνους που επισκέπτονταν τα Στροφάδια κυρίως τις κυνηγετικές περιόδους, ήταν πολύ δημοφιλής σε όσους έτυχε να τον γνωρίζουν. Το καλοκαίρι και την άνοιξη επισκέπτονταν τα Στροφάδια οι κυνηγοί τρυγονιών, είτε από τη Ζάκυνθο είτε από τον Πύργο, το Κατάκωλο, κι αλλού. Το βαρύ χειμώνα, ωστόσο, αν είχε νοτιά (σιρόκο) μπορούσαν να περάσουν 30 και 40 και 50 ημέρες χωρίς να δει άνθρωπο αν λόγω καιρού δεν μπορούσε να προσεγγίσει το καΐκι της ιεράς Μητρόπολης.
Ο μοναχικός τρόπος ζωής, όμως, είχε επιπτώσεις στην υγεία του. Από το 2014 ο πατέρας Γρηγόρης άφησε τα αγαπημένα του Στροφάδια και τη μονή αντιμετωπίζοντας καρδιακά και άλλα προβλήματα για να εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο. Εφυγε ήσυχα με το μυαλό του στα νησιά αυτά που τόσο αγάπησε. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 1η Αυγούστου (ώρα 5 μ.μ.) στην γενέτειρά του, τον Αγαλά Ζακύνθου. Καλό του ταξίδι!
