Στις 31 Ιουλίου του 1944, έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος συγγραφέας και «πατέρας» του «Μικρού Πρίγκιπα», Αντουάν ντε Σαιντ – Εξυπερύ (Antoine de Saint-Exupery). Όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία του θα συμφωνήσουν ότι δεν επρόκειτο για έναν απλό μυθιστοριογράφο, αλλά για έναν φιλόσοφο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Γεννημένος την 29η Ιουνίου του 1900. Πιλότος ο ίδιος, εργάστηκε για χρόνια στην πολιτική αεροπορία και υπήρξε βασικός συντελεστής στη δημιουργία της πρώτης διεθνούς γαλλικής εμπορικής εταιρείας, από την οποία και ξεπήδησε η Air France. Ήταν δοκιμαστής αεροπλάνων, πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και παρασημοφορήθηκε γι’ αυτό πριν σκοτωθεί το 1944.
«Η Γη των ανθρώπων» και το «Ταχυδρομείο του Νότου» είναι από τα πιο γνωστά έργα του.
Μας γνώρισε το μικρό του Πρίγκιπα στις σελίδες του βιβλίου που έμελε να μεταφραστεί σε περίπου 60 γλώσσες και να αποτελέσει το τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην παγκόσμια ιστορία μετά τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ. «Ο μικρός Πρίγκιπας» βρίσκεται συνήθως στα ράφια με τα παιδικά βιβλία, πρόκειται όμως για ένα βαθιά φιλοσοφημένο κείμενο που έχει θέση σε κάθε βιβλιοθήκη.
Στις 31 Ιουλίου του 1944 κατέπεσε στην περιφέρεια της Μασσαλίας ένα αεροπλάνο τύπου Lightning P-38. Ο Exupery ήταν ο πιλότος του. Στις 8.45 το πρωί είχε απογειωθεί από το αεροδρόμιο Μπαστία της Κορσικής για επιχείρηση στα νότια της Γαλλία. Ήταν το τελευταίο του ταξίδι. Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1998 ο Ζαν Κλοντ Μπιανκό, ψαράς από τη Μασσαλία, βρήκε κατά τύχη στα δίχτυα του το βραχιόλι του συγγραφέα.
Το 2000 ο αρχαιολόγος Λυκ Βαρνέλ, ψάχνοντας την περιοχή όπου ψάρευε ο Μπιανκό, θα ταυτοποιήσει επισήμως τμήμα της μηχανής και της ουράς του αεροπλάνου του Exupery. Τα αίτια της πτώσης παρέμειναν άγνωστα, έως το Μάρτιο του 2008 όταν ο πρώην πιλότος της Λουφτβάφε Χορστ Ρίπερτ επιβεβαιώνει ότι στις 31 Ιουλίου του 1944 είχε καταρρίψει ένα αεροπλάνο τύπου Lightning P-38 στη ζώνη όπου βρισκόταν ο Exupery.
Ο Μικρός Πρίγκιπας… και τα αστέρια
«Τα αστέρια δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους. Γι’αυτούς που ταξιδεύουν, τ’αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μόνο φωτάκια. Για άλλους – για τους σοφούς – είναι προβλήματα. Για κείνον τον επιχειρηματία, ήταν χρυσάφι. Μα όλα τα αστέρια είναι σιωπηλά. Εσύ θα έχεις αστέρια που δεν τα ‘χει κανείς…»
– Τι θέλεις να πεις;
«Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, κι αφού θα ζω σ’ένα απ’αυτά και θα γελώ σ’ ένα απ’αυτά, για σένα τότε θα’ναι σα να γελούν όλα τα αστέρια. Εσύ θα’χεις αστέρια που θα ξέρουν να γελούν!»
Και γέλασε…
«Και όταν πια θα σου περάσει η στενοχώρια (πάντα παρηγοριόμαστε), θα είσαι ευχαριστημένος που με γνώρισες. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Θα έχεις πάντα διάθεση να γελάσεις μαζί μου. Και θ’ανοίγεις πότε-πότε το παράθυρο, έτσι, για γούστο… Και οι φίλοι σου θα παραξενεύονται που θα σε βλέπουν να γελάς κοιτάζοντας τον ουρανό. Κι εσύ τότε θα λες: “Ναι, τ’αστέρια με κάνουν πάντα να γελώ”. Και θα σε παίρνουν για τρελό. Θα σου ‘χω παίξει άσχημο παιχνίδι…»
Και γέλασε ξανά…
«Θα είναι σαν να σου’χα δώσει, αντί για αστέρια, ένα σωρό κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν…»
