Γράφει ο Πάρις Κονιτσιώτης
Για τους περισσότερους ανθρώπους , αν όχι για όλους, ο Μάιος είναι ένας αγαπημένος μήνας, ο τελευταίος της Άνοιξης όπου ξυπνούν για τα καλά από τον χειμερινό λήθαργο τα δένδρα, η γη μετατρέπεται σε ένα καταπράσινο χαλί και τα λουλούδια… διαγκωνίζονται ποιο θα ανθίσει γρηγορότερα και ποιο θα βγάλει τα ωραιότερα άνθη, ενώ το θερμόμετρο ανεβαίνει σταδιακά προετοιμάζοντας τα κορμιά μας για τη καλοκαιρινή χαλαρότητα που προκαλεί η αυξημένη θερμοκρασία.
Και ξαφνικά η ατμόσφαιρα θόλωσε, όπως και η σκέψη διαπραγματευτών και κρατούντων και ταυτόχρονα με τις ελεεινές σταγόνες της λασποβροχής, άρχισαν να εμφανίζονται με συγκρατημένη δειλία τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί για την επόμενη τετραετία. Κι αυτά τα μέτρα που περιγράφονται σε ένα μνημόνιο 1.000 περίπου σελίδων τα τηλεοπτικά δελτία τα ανεβάζουν από 3,5 δις ευρώ σε περίπου 5 δις ευρώ (από 4,65 έως 4,92). Με δυο λόγια η Κυβέρνηση … τα λάσπωσε, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε μια αντιπάθεια και στα μέτρα και στη λασποβροχή.
Κι άδειασε η αγορά , οι πολίτες έτρεξαν να προφυλαχτούν και οι μαγαζάτορες έμειναν να βαράνε μύγες , αναμένοντας το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου τους.Αλήθεια αυτή η πολύπαθη αγορά πόσο φορτίο μέτρων μπορεί να αντέξει; Γιατί όταν είναι να οδηγηθούμε κάπου, σε μια λύση , επιλέγουμε πάντα τη χειρότερη διαδρομή; Έπρεπε να γίνουν οι επικίνδυνοι για τη χώρα ακροβατισμοί δυόμισυ ετών για να καταλήξουμε σε αυτή την Μαγιάτικη λασποβροχή μέτρων; Κι η λασποβροχή μια λεπτή κρούστα σκόνης είναι, που φεύγει με ένα γερό πλύσιμο, τα μέτρα θα μας λερώσουν βαθιά και για χρόνια, θα ξετινάξουν τις τσέπες των πολιτών και θα γεμίσουν την αγορά με περισσότερα λουκέτα.
«Αυτή η αποτυχημένη διαπραγμάτευση αποτελεί πραγματική πανωλεθρία» δήλωσε ένας νέος και φέρελπις πολιτικός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης , ενώ με τη γραφική του αφέλεια ο αρχηγός ενός μικρού κόμματος είπε ότι «αν ο Πρωθυπουργός διαβάσει το νομοσχέδιο για τα μέτρα που κατατέθηκε στη Βουλή, δεν θα το ψηφίσει ούτε ο ίδιος ». Με το ΦΠΑ στο 24% , τη φορολογία των ελευθέρων επαγγελματιών στο 29% και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 20% που προβλέπει το νέο μνημόνιο είναι σίγουρο ότι πάρα πολλές μικρές επιχειρήσεις θα βρεθούν στο κατώφλι του οικονομικού θανάτου. Ο εμπεριστατωμένος σχολιασμός των μέτρων θα γίνει τις προσεχείς μέρες στη Βουλή, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μπορεί η Κυβέρνηση να πετύχει μια Πύρρεια νίκη αλλά θα μετρήσει πολλές απώλειες.
Αυτό το κόλπο με τα αντίμετρα που για να εφαρμοστούν πρέπει να έχουμε μια τεράστια αύξηση του ΑΕΠ πάνω από 4%, έφερε στο νου μου την ατάκα από την τηλεόραση «αφού του έκοψαν το κεφάλι τώρα του δίνουν ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο».
Κι εμείς με την ανησυχητική ψυχραιμία του «όποιος περπατεί βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή», ακόμη και τη λασποβροχή, για την ώρα μένουμε καθηλωμένοι από τη συναρπαστική πλοκή του survivor και είναι αποκλειστικό αντικείμενο των σχολίων μας τα τηλεοπτικά κατορθώματα του Σπαλιάρα , στα κατάμεστα μεζεδοπωλεία της πόλης.
Φωτεινές και αξιοπρόσεκτες αναλαμπές οι δύο(!!!) θεατρικές παραστάσεις (του ΑΘΟΑ και του ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ) με εξαιρετικές ερμηνείες από ηθοποιούς της πόλης μας, καθώς και η περιεκτική, ενημερωτική και ολοκληρωμένη ομιλία του κ. ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΟΜΗΡΟΥ, πρώην προέδρου της Κυπριακής Βουλής, στο Επιμελητήριο.
Το τεράστιο αναπάντητο ερώτημα που ορθώνεται μπροστά μας είναι ποιος μπορεί να μας βοηθήσει τελικά για να βγούμε από το ατελείωτο σπιράλ θανάτου της ελληνικής οικονομίας ;
Μοναδική μας ελπίδα η χώρα να μπει σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης τέτοιους που να γίνουν αντιληπτοί άμεσα από την κοινωνία με τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αύξηση του εισοδήματος και μπράβο στην Κυβέρνηση αν τα καταφέρει.
Αλλά θα επαναλάβω για μια ακόμη φορά χωρίς αλλαγή νοοτροπίας και χωρίς αλήθεια και αξιοπιστία, επενδύσεις δεν γίνονται.
Όσο για το χρέος, βλέποντας όλους αυτούς «τους παγκόσμιους φίλους μας» να συνωστίζονται πάνω στη λύση του, μου φαίνεται πως είναι σαν αυτό που περιγράφει ο ΧΡ.ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ σε ένα βιβλίο του : «οι άνθρωποι αισθάνονται μιαν έλξη νοσηρή και ακαταμάχητη προς τα θύματα κάποιας πελώριας κακοτυχίας, γι αυτό μαζεύονται σαν τις μύγες στα σημεία των τροχαίων. Φτύνουν μετά στον κόρφο τους και αποχωρούν ανακουφισμένοι που δεν συνέβη σε αυτούς … ».
Θυσιάζοντας και την τελευταία σταγόνα υπομονής από τον αναπόφευκτο βιασμό των μέτρων που έρχονται, ας ευχηθούμε να είναι η τελευταία φορά που μας «λερώνουν» σαν τη Μαγιάτικη λασποβροχή που πέφτει στην πλάτη μας …
