Από την άλλη, βέβαια, όταν τους αποκαλύπτουμε ότι, τελικά, δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, πληγώνονται και ξεσπούν σε κλάματα…

Είναι το “καυτό” θέμα, που ενσκύπτει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Να λέμε ή να μη λέμε στα παιδιά ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης; Διΐστανται οι απόψεις σχετικά με τη διαχείριση του θέματος. Αλλά καθηγητές ψυχιατρικής, σε άρθρο τους στην επιθεώρηση The Lancet Psychiatry, είναι κατηγορηματικοί.

Λένε ότι δεν πρέπει να συντηρούμε τον μύθο του στρουμπουλού αγίου, γιατί, αφενός υποτιμάμε τη νοημοσύνη των παιδιών, αφετέρου κλονίζουμε την εμπιστοσύνη τους απέναντι στους γονείς τους.

Ειδικότερα στο άρθρο τους στην έγκριτη επιθεώρηση αναρωτιούνται:  “Αν οι γονείς είναι ικανοί να ψεύδονται για κάτι τόσο σημαντικό και μαγικό, μπορούν τα παιδιά να συνεχίσουν να τους θεωρούν σοφούς και ειλικρινείς;”.

Επιπροσθέτως επισημαίνουν ότι οι γονείς μπορεί να συντηρούν τη μαγεία του μύθου, σε μια προσπάθεια να αναβιώσουν τη δική τους παιδική ηλικία και όχι γιατί, στ’ αλήθεια, σκέπτονται τα παιδιά τους.

Προς υπεράσπιση των εν λόγω ισχυρισμών, ο καθηγητής Boyle, από το Πανεπιστήμιο του Exeter, δήλωσε: “Θα πρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσο είναι ηθικό οι γονείς να προτρέπουν τα παιδιά να πιστεύουν σε τέτοιους μύθους. Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή μαθαίνουν την αλήθεια και συνειδητοποιούν ότι τους λένε ψέματα για χρόνια κι αυτό τα κάνει να αναρωτηθούν τι άλλα ψέματα τους έχουν πει.

Το αν είναι σωστό ή όχι να κάνουμε τα παιδιά να πιστεύουν στην ύπαρξη ή όχι του Άγιου Βασίλη, είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Αλλά έχει εξίσου ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε εάν, το να λέμε τέτοια ψέματα στα παιδιά, τα επηρεάζει με τρόπο, που δεν έχουμε σκεφθεί”.

Βέβαια η τεράστια βιομηχανία, που έχει στηθεί “στις πλάτες” του πιο αγαπημένου αγίου στον κόσμο, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αλλαγής του σεναρίου. Εκατοντάδες ταινίες, διαφημίσεις, βιβλία και παιχνίδια είναι αφιερωμένα σε κείνον, κάτι που ίσως να διευκολύνει τους γονείς στη συντήρηση του μύθου.