Την περασμένη εβδομάδα πέρασα μερικές ημέρες στα Ζαγοροχώρια. Είχα φτάσει μόλις στο κατάλυμα που θα μας φιλοξενούσε και στο μεγάλο καθιστικό που ζέσταιναν οι ζωηρές φλόγες στο τζάκι δεν άκουγες ελληνικά. Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν ήταν καλοκαίρι, και δεν έκανα διακοπές στη Μύκονο ή στην Κρήτη.
Αντίθετα, βρισκόμουν στην καρδιά της Ηπείρου, έξω ο βοριάς λυσσομανούσε, η θερμοκρασία έδειχνε 7,5 βαθμούς Κελσίου και οικογένειες Αγγλων και Γάλλων δοκίμαζαν τσάι βουνού, διάβαζαν το βιβλίο τους ή απλώς είχαν πιάσει κουβέντα με τους ιδιοκτήτες του ξενώνα.
Το ίδιο βράδυ, σε μια τυπική ταβέρνα του χωριού, ένα ζευγάρι μας ρώτησε ευγενικά στα αγγλικά αν μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε με τον κατάλογο. Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και μέσα σε λίγα λεπτά μάθαμε ότι ο ηλικιωμένος άντρας και η γυναίκα του ήταν από τη Χάιφα του Ισραήλ. Προσπαθήσαμε να μη δείξουμε την έκπληξή μας, κάτι που δεν αποφύγαμε το άλλο πρωί, όταν περπατώντας σε ένα ωραίο, ηπειρώτικο τοξωτό γεφύρι ένας νέος άντρας κοντά στα 35, με σακίδιο στην πλάτη, μας ζήτησε να τον φωτογραφήσουμε. Μας μίλησε με ενθουσιασμό για την περιοχή και την Ελλάδα. Ηταν από το Τελ Αβίβ και δεν μπορούσαμε να μην αναρωτηθούμε: «τι συμβαίνει με το Ισραήλ και τα Ζαγοροχώρια;». Κάποια μυστική διασύνδεση που οι κοινοί θνητοί αγνοούσαμε;
Με τόσο μεγάλη παρουσία Ισραηλινών τέλη Οκτωβρίου στην Ηπειρο δεν ήταν τόσο δύσκολο να μάθουμε ότι το τουριστικό κύμα από το Τελ Αβίβ οφείλεται στην πολύ καλή φήμη που απέκτησε ο συγκεκριμένος προορισμός μέσα από το Διαδίκτυο. Λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν η Τουρκία έπαψε να αποτελεί επιλογή για διακοπές για πολλούς Ισραηλινούς, μια χούφτα ανθρώπων έφτασε στα Ζαγοροχώρια αναζητώντας έναν λιγότερο προφανή συνδυασμό ιστορίας και φύσης. Είναι γνωστό ότι η Θεσσαλονίκη αποτελεί ταχύτατα αναδυόμενο προορισμό για πολλούς Ισραηλινούς που έρχονται να αποτίσουν φόρο τιμής στην «Ιερουσαλήμ των Μεσογείων». Στο ίδιο πλαίσιο, «ανεβαίνουν» και τα Γιάννενα που κάποτε διέθεταν σημαντική εβραϊκή κοινότητα, ενώ επιβιώνει μέχρι σήμερα η παλιά συναγωγή. Ενδιάμεσα υπάρχουν τα Μετέωρα, πολύ κοντά βρίσκεται και η Κέρκυρα. Εμείς δεν τα πολυσκεφτόμαστε όλα αυτά, όμως για έναν ξένο επισκέπτη, το «πακέτο» για το οποίο μιλάμε είναι μαγικό.
Το σημαντικό είναι ότι τα Ζαγοροχώρια ανταποκρίνονται: τα περισσότερα χωριά διατηρούνται σε καλή κατάσταση, οι τουριστικές υποδομές είναι υψηλού επιπέδου (οι περισσότερες μονάδες είναι τεσσάρων αστέρων), ενώ πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στη χάραξη και τη συντήρηση μονοπατιών μέσα από δάση και σε άλλους τόπους μοναδικού φυσικού κάλλους. Μοναδική παραφωνία η ρύπανση της λίμνης των Ιωαννίνων που οφείλεται σε παράνομες απορρίψεις αποβλήτων από βυτιοφόρα, από κτηνοτροφικές και βιομηχανικές μονάδες, από τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων, από παράνομες χωματερές, κ.λπ.
Τα δύο πρόσωπα της ίδιας χώρας, το ένα τόσο βασανιστικά δίπλα στο άλλο.
