Το έθεσε σαν στόχο , το σχεδίασε και το πέτυχε η Αναγέννηση!
Αναφέρομαι φυσικά στην κατάκτηση της πρώτης θέσης από την ανδρική ομάδα βόλλευ της «Α» και την άνοδο στην Α2 Κατηγορία.
Δε νομίζω ότι υπάρχει Αρτινός φίλαθλος που να είδε αρνητικά το συγκεκριμένο γεγονός. Οτιδήποτε προάγει τον υγιή αθλητισμό και μάλιστα διαφημίζει την πόλη μας σε πανελλαδικό επίπεδο μόνο ευτύχημα θεωρείται. Και το πιο σπουδαίο είναι ότι τα παιδιά που απαρτίζουν αυτή την ομάδα που φέρνει το βόλλεϋ της Άρτας στην Α2 για πρώτη φορά, κατάγονται σε συντριπτικό ποσοστό από την ευρύτερη περιοχή.
Η Άρτα βγάζει ταλέντα. Πάντα έβγαζε και πάντα θα το κάνει. Δυστυχώς, όμως, η αξιοποίηση του ταλέντου και η αγνή αγάπη στο άθλημα παύουν από ένα σημείο και μετά να αποτελούν από μόνα τους κίνητρο για έναν αθλητή με στόχους. Σε μια μικρή κοινωνία σαν τη δική μας, θεωρώ ότι η βοήθεια που έπρεπε να έχει ένας Σύλλογος που στοχεύει εξ αρχής σε κάτι σημαντικό με αξιώσεις, έπρεπε να είναι τουλάχιστον δεδομένη. Και όταν αναφέρομαι στη βοήθεια, σκέφτομαι το πιο απλό: την παρουσία των φιλάθλων στο κλειστό γυμναστήριο…
Νομίζω ότι είναι μια καλή αφορμή το επίτευγμα των παιδιών της Αναγέννησης ώστε όλοι οι παράγοντες και οι εμπλεκόμενοι στα αθλητικά πράγματα της πόλης μας να αναθεωρήσουν για ορισμένα ζητήματα και να … το πιάσουν από την αρχή.
Το κεφάλαιο «μπάσκετ» , εκτιμώ ότι έχει να δώσει πολλά με την κατάλληλη οργάνωση. Η τετριμμένη και κλισέ , ίσως, φράση «προσοχή στις ακαδημίες και τα δικά μας παιδιά» είναι πράγματι όλη η ουσία! Αρκεί να δώσουμε τον κατάλληλο χρόνο και χώρο σε ανθρώπους που έχουν μεράκι τη δημιουργία και ανάδειξη νέων αθλητικών προσωπικοτήτων.
Έχω σκεφτεί πολλές φορές ποια θα είναι η ζημία που μπορεί να υποστεί ένα διοικητικό σύνολο μια μικρής κοινωνίας αν επενδύσει στο κομμάτι του αθλητισμού. Απάντηση δεν έχω καταφέρει να βρω, σε αντίθεση με τα θετικά που έρχονται στο μυαλό μου σε πληθώρα.
Δεν είναι όλα εύκολα. Είμαστε μια πόλη που χάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών-αθλητών μετά τα 18 τους χρόνια για σπουδές. Όμως (από προσωπική εμπειρία), στις περισσότερες περιπτώσεις το … μικρόβιο υπάρχει και ριζώνεται! Αρκεί η πόλη που τους έκανε να αγαπήσουν το εκάστοτε άθλημα τους δείξει πως τους έχει ανάγκη και δεν απαξιώνει αυτό που κάνουν. Ανάγκη ώστε να μεγαλώσει κι άλλο το βιβλίο που αφορά τον Αθλητισμό της Άρτας… τον υγιή και όμορφο… που φέρνει τον κόσμο στο γήπεδο, το γυμναστήριο, το κολυμβητήριο… Από το μηδέν θα γίνει η αρχή. Από ανθρώπους που ως παιδιά προπονήθηκαν και διασκέδασαν σε κάποιο αθλητικό χώρο της Άρτας και αργότερα με 5-10 εμπειρίες επιστρέφουν για να καταθέσουν την αγάπη και τη γνώση τους.
Μακάρι, η επένδυση (οικονομικά και όχι μόνο) από τους τοπικούς άρχοντες στο κομμάτι του αθλητισμού να μην είναι μηδαμινή. Τίποτε περισσότερο! Ούτως ή άλλως , είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι αν υπάρξει η παραμικρή στήριξη σε αθλητές και ομάδες, η αποζημίωση σε όλα τα επίπεδα θα είναι τεράστια και πάντα προς όφελος της πόλης. Άλλωστε έχουμε το τρανό παράδειγμα του Χαντμπολ των γυναικών που με τη στήριξη όλων κατάφερε να δομηθεί ένα τρανό σύνολο και να διατηρηθεί στο κορυφαίο επίπεδο.
Υ.Γ: ΟΛΟΨΥΧΑ θα συγχαρώ το τμήμα βόλλεϋ της Αναγέννησης και θα ευχηθώ να πετύχουν και όποιους στόχους θέσουν για τη νέα σεζόν, με τη στήριξη όλων. Ας είναι αυτή η αρχή ώστε να αυξήσουμε τις προσδοκίες μας ως αθλητική κοινωνία και να δημιουργήσουμε ξανά νέα πρότυπα στο χώρο.
Ελίνα Μάνθα
