fbpx
ΑρχικήΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΡοναλντίνιο: «Μου λείπει πολύ η Μπάρσα» (videos+photos)

Ροναλντίνιο: «Μου λείπει πολύ η Μπάρσα» (videos+photos)

Είναι ένας απ’τους ποδοσφαιριστές που άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία της Μπαρσελόνα. Ένας παίκτης που πρόσφερε μαγικές στιγμές στο χορτάρι, ανάλογες των οποίων ίσως δεν ξαναδούμε ποτέ. Ο Ροναλντίνιο, δυο φορές νικητής της «Χρυσής Μπάλας», αγαπήθηκε όσο λίγοι και ακόμα θεωρείται από πολλούς ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει το ποδόσφαιρο. Σε συνέντευξή του στο «Four Four Two», αποκαλύπτει τα είδωλά του, το πως βρέθηκε μια… ανάσα απ’τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2003, το πως έφυγε απ’τη Μπάρσα και τη σχέση του με τον Λιονέλ Μέσι και άλλα πολλά.

 

-Είναι αλήθεια πως σκόραρες 23 γκολ σε ένα παιχνίδι όταν ήσουν μικρός? Πόσο κακοί ήταν οι αντίπαλοι? 

«Ναι αλήθεια είναι, όμως αυτά τα παιδιά ήταν χάλια (γέλια). Έπαιζαν για πλάκα. Όμως εγώ ήμουν ήδη σε μια ομάδα νέων και αυτό εξηγεί πολλά.»

-Ποιους ποδοσφαιριστές λάτρευες να βλέπεις όταν μεγάλωνες? Ήθελες να ήσουν κάποιος από αυτούς όταν έπαιζες? 

«Υπήρχαν πολλοί. Ο αδερφός μου ο Ασίς, ο Ριβελίνο, ο Ρομάριο, ο Ρονάλντο, ο Ριβάλντο, ο Μαραντόνα. Πάντα μου άρεσε να βλέπω τον Ντιέγκο, ακόμα και αυτά που έκανε πριν τα παιχνίδια. Ήταν αυτός που μου άρεσε περισσότερο με τη μπάλα στα πόδια. Μπορούσε να πηγαίνει ντριμπλάροντας μέχρι να σκοράρει. Είχε διαφορετική τεχνική από όλους τους άλλους.»

1

-Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου απ’τα Μουντιάλ του 1994 και 1998 που παρακολούθησες ως νεαρός? Πως σε επηρέασαν? 

«Η νίκη στο Μουντιάλ του 1994 ήταν πολύ σημαντική για μένα για να αποφασίσω να γίνω ποδοσφαιριστής. Όταν το είδα, ήταν ξεκάθαρο πως ήθελα να το κάνω. Λάτρευα το ποδόσφαιρο σάλας, όμως ήθελα να ξεφύγω από αυτό. Το 1994, ήταν πολύ ωραίο να βλέπω έναν παίκτη να κάνει τόσα πολλά για μια ομάδα. Αν όλες οι ομάδες είχαν έναν παίκτη σαν τον Ρομάριο, θα ήταν πιο δύσκολο το τουρνουά για τη Βραζιλία. Οι Βραζιλιάνοι έμαθαν το 1994 ότι μια ομάδα πρέπει να είναι πλήρης, ότι πρέπει να ξέρει και να αμύνεται.»

Μετά από 4 χρόνια, σκεφτόμουν ήδη το 2002. Σκεφτόμουν να παίξω στο Μουντιάλ από τότε που ήμουν 15 χρονών, όταν έπαιξα για πρώτη φορά με την Κ-17 της Βραζιλίας. Το 1998, ήξερα ήδη πως είναι να πηγαίνεις στο προπονητικό κέντρο της Βραζιλίας στην Τερεσόπολις και είχα ήδη δει τις φωτογραφίες όλων των σπουδαίων στους τοίχους εκεί. Είχα κατακτήσει ήδη το Μουντιάλ Κ-17 το 1997. Η ήττα στον τελικό του 2008 δεν ήταν σκληρή για τους παίκτες, όμως ήταν πολύ σκληρή για τον κόσμο.»

-Πότε διάλεξες το όνομα Ροναλντίνιο («Μικρός Ρονάντο»)? Όταν έγινες επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ή πιο πριν? 

«Λοιπόν, υπήρχε ένας Ρονάλντο πριν από εμένα (γέλια). Οι άνθρωποι που είναι κοντά σε μένα ποτέ δεν με φώναζαν Ροναλντίνιο. Όταν πέτυχα το πρώτο μου γκολ για τη Βραζιλία το 1999, ο πιο διάσημος σχολιαστής της Βραζιλίας με είπε Ροναλντίνιο Γκαούτσο, γιατί προέρχομαι απ’την περιοχή Ρίο Γκράντε ντο Σουλ και γιατί τότε έλεγε Ροναλντίνιο τον Ρονάλντο. Ήταν πολύ περίεργο (γέλια).»

2

-Ενδιαφέρθηκαν άλλοι σύλλογοι για σένα όταν πήγες στην Παρί Σεν Ζερμέν? Ήταν εκνευριστική για σένα η περίοδος αναμονής όταν η Γκρέμιο έτρεχε στα δικαστήρια? 

«Ναι, υπήρχαν κι άλλοι σύλλογοι. Δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα ποιοι ακριβώς. Ήταν μια δύσκολη στιγμή που αποφάσισα να ξεχάσω, τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της. Πέρασα 2 μήνες στο γυμναστήριο, εντελώς μόνος. Δεν ήθελα ούτε να το σκέφτομαι.»

-Ποια είναι η αγαπημένη σου ανάμνηση απ’τον καιρό που πέρασες στη Γαλλία? Είσαι χαρούμενος που η Παρί τα πηγαίνει καλά τώρα? Πιστεύεις πως μπορεί να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ? 

«Τα ντέρμπι κόντρα στη Μαρσέιγ είναι αυτά που θυμάμαι περισσότερο, μιας και σκόραρα σχεδόν σε όλα, ακόμα και στο «Βελοντρόμ». Ήταν η πρώτη νίκη που έκανε εκεί η Παρί μετά από πολύ καιρό. Ακόμα αγαπώ την Παρί. Ήταν ο πρώτος μου σύλλογος στην Ευρώπη και πέρασα υπέροχα για 2,5 χρόνια εκεί. Τους παρακολουθώ ακόμα και τώρα. Βασικά, τα γκολ τους βλέπω, βαριέμαι να βλέπω 90λεπτα. Μου αρέσει να βλέπω ξανά και ξανά τα γκολ (γέλια).»

-Σχετικά με το γκολ κόντρα στην Αγγλία στο Μουντιάλ του 2002, είδες τον Σίμαν εκτός γραμμής? 

«Είδα ότι ήταν πιο μπροστά, περίπου 5 μέτρα. Πραγματικά στόχευσα το τέρμα, ωστόσο όχι εκεί που πήγε η μπάλα. Αυτό που ήθελα ήταν να μπερδέψω τον Σίμαν μήπως και σκοντάψει όπως επιστρέφει πίσω. Ήταν ένα σπουδαίο γκολ στο καλύτερο ματς μου με τη Βραζιλία σε εκείνο το Μουντιάλ. Έδωσα μια ασίστ, σκόραρα, αποβλήθηκα. Ήταν μια απ’τις λίγες φορές που αποβλήθηκα. Το Βέλγιο (στους «16») ήταν επίσης δύσκολος αντίπαλος, όμως η νίκη κόντρα στην Αγγλία ήταν το «κλειδί» γιατί μας γέμισε αυτοπεποίθηση. Ο κόσμος ήξερε πως αυτός μπορούσε να είναι ο τελικός του Μουντιάλ γιατί τα περισσότερα φαβορί είχαν φύγει από νωρίς.»

3

-Τι σου είπε ο Σκολάρι όταν αποβλήθηκες? Φοβήθηκες μήπως χάσεις τον τελική ή πως η Βραζιλία μπορεί να μην πήγαινε εκεί χωρίς εσένα? 

«Απλά με στήριξε, λέγοντας πως είναι καλό να μαθαίνεις. Με ξέρει από τότε που ήμουν παιδί στη Γκρέμιο. Είναι σαν πατέρας για μένα. Δεν μιλάμε όσο θα θέλαμε τώρα λόγω της δουλειάς, όμως η αγάπη που έχει ο ένας για τον άλλον είναι η ίδια. Δεν ανησύχησα ποτέ μήπως χάσω τη θέση μου. Απλώς ήλπιζα ο αντικαταστάτης μου (Έντιλσον) να μην σκόραρε 3 γκολ κόντρα στην Τουρκία στον ημιτελικό (γέλια). Ο κόσμος με έκανε να εστιάζω στον τελικό κι έτσι ήμουν όσο ήρεμος έπρεπε. Είχαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση μετά τη νίκη κόντρα στην Αγγλία, δεν θέλαμε να μας ξεφύγει και ήξερα πως η θέση μου στην ομάδα ήταν ασφαλής.»

-Η περίφημη διαφήμιση που είχες κάνει για τη «Nike» ήταν αλήθεια, ή κάποιο έξυπνο μοντάζ? 

«Φυσικά και ήταν αλήθεια, το έκανα! Το κάνω κάθε Σαββατοκύριακο στο γρασίδι στο σπίτι μου!»

-Πως ήταν η ομάδα μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ? Στο παρελθόν οι Ρομπέρτο Κάρλος και Ρονάλντο είπαν ότι το κλίμα ήταν τρελό… 

«Μου πήρε αρκετό καιρό για να κοιμηθώ. Κάναμε πάρτι στο αεροπλάνο, στη Μπραζίλια, στο Ρίο και στις πόλεις μας. Επέστρεψα σπίτι με τον πατέρα του Ρονάλντο μετά την άφιξη στο Ρίο. Ήπιαμε πολύ «πορτοκαλάδα» σε εκείνο το ταξίδι (γέλια). Αν κατακτούσα και πάλι το Μουντιάλ, το διασκέδαζα δυο φορές περισσότερο. Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις όταν γίνεσαι πρωταθλητής κόσμου. Για πολλούς από εμάς ήταν μια ευκαιρία που εμφανίζεται μια φορά στη ζωή. Ο Ρομπέρτο διασκεδάζει πολύ επίσης, όμως είναι πάντα έτσι.»

4

-Είναι αλήθεια πως ήσουν πολύ κοντά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2003? Υπήρχαν φήμες για μεταγραφή σου στη Μπλάκμπερν το 2011.

«Σχεδόν έγινε με τη Γιουνάιτεντ. Ήταν ένα θέμα 48 ωρών, όμως ο Σάντρο Ροσέλ μου είχε πει αρκετά πριν λάβω την προσφορά: «Αν γίνω πρόεδρος της Μπάρσα, θα έρθεις?» Είπα ναι. Απέμεναν μόλις λίγες λεπτομέρειες για να κλείσω στη Γιουνάιτεντ, όμως ο Ροσέλ με κάλεσε για να μου πει ότι μάλλον θα κερδίσει τις εκλογές. Και του είχα υποσχεθεί πως θα έπαιζα για τη Μπάρσα… Ήταν μια γρήγορη διαπραγμάτευση. Είπα στους Άγγλους ότι είχα επιλέξει τη Μπάρσα. Ήταν η σωστή επιλογή. Οι Βραζιλιάνοι πάντα αγαπούσαν τη Μπάρσα. Έχουμε ιστορία εκεί. Εκτός γηπέδου δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο στην Ευρώπη κι έτσι ήμουν πάντα χαρούμενος να παίξω εκεί. Μου λείπει πολύ η Μπαρσελόνα. Πέρασα 5 φανταστικά χρόνια εκεί, σε έναν σύλλογο που του αρέσουν οι επιθετικοί και οι ταλαντούχοι παίκτες. Σχετικά με τη Μπλάκμπερν, μιλήσαμε μαζί τους, όμως ήθελα να επιστρέψω στο σπίτι μου, στη Βραζιλία.»

297868_heroa_2014070410354550 ronaldinho_fcbunveil_0

-Το γκολ που πέτυχες κόντρα στην Τσέλσι στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2004-05 (το «τσιγάρο) ήταν το καλύτερο που έχεις βάλει ποτέ? Αν όχι, ποιο ήταν?

«Ήταν ένα ιδιαίτερο γκολ, όμως υπάρχουν τόσα ακόμα. Σε κάποια γκολ δεν παίζουν ρόλοι οι ικανότητες, αλλά περισσότερο η στιγμή. Έβαλα σημαντικά γκολ όταν έπαιζα στις μικρές ομάδες. Αν δεν είχα βάλει αυτά, ίσως να μην είχα την ευκαιρία να παίξω τόσο νωρίς για τη Βραζιλία. Χάρη σε ένα γκολ που έβαλα κόντρα στη Βενεζουέλα έγινα ένας παίκτης που περιμέναν πολλά από μένα. Το γκολ που έβαλα με την Παρί κοντρα στη Μαρσέιγ με έγραψε στην ιστορία ενός ευρωπαϊκού συλλόγου. Στη Μπάρσα σκόραρα στο ντεμπούτο μου, σε ένα ματς που ξεκίνησε τα μεσάνυχτα!»

-Δεν έχουν χειροκροτηθεί πολλοί παίκτες της Μπαρσελόνα από οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης στο «Μπερναμπέου», όπως εσύ το 2005. Είναι ακόμα και τώρα μια στιγμή μεγάλης περηφάνειας για σένα? Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνο το παιχνίδι? 

«Ναι, είμαι πολύ περήφανος. Όταν έγινε, δεν το είχα παρατηρήσει καλά. Απλώς σκόραρα και πανηγύρισα. Απ’όσο ξέρω, μόνο με τον Μαραντόνα είχε γίνει κάτι παρόμοιο στη Μαδρίτη. Ήμουν διπλά χαρούμενος ξέροντας πως ο ποδοσφαιρικός μου ήρωας ήταν ο τελευταίος αποδέκτης αυτής της τιμής. Είχα μιλήσει με τον Μαραντόνα για εκείνη τη στιγμή και ανταλλάξαμε στοιχεία. Είναι μια σπουδαία ανάμνηση.»

-Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου απ’τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 κόντρα στην Άρσεναλ? Ένιωθες πως η Μπαρσελόνα μπορούσε ακόμα να κερδίσει παρ’ότι έχανε με 1-0 στο 75′? Πόσο σημαντικός ήταν ο Χένρικ Λάρσον?

«Ήταν ανεπανάληπτο από κάθε άποψη. Ο Λάρσον έφερε πολύ εμπειρία μαζί του. Ήταν για πολύ καιρό ο 12ος παίκτης μας. Ο άνθρωπος που ερχόταν απ’τον πάγκο για να κάνει την διαφορά. Ήμασταν αισιόδοξοι απ’την αρχή και ξέραμε πως θέλει πολύ υπομονή για να έρθει η νίκη.»

5

-Πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να αφήσεις τη Μπαρσελόνα? Είναι αλήθεια αυτό που λένε πως ένιωθαν ότι είσαι κακή επιρροή για τον νεαρό τότε Λιονέλ Μέσι? 

«Ήταν εύκολο, ήταν η ώρα να φύγω. Ήθελα να ακολουθήσω τα βήματα του Φρανκ Ράικαρντ, που ήταν προπονητής μου και έλεγε σπουδαία πράγματα για τη Μίλαν. Είχα άλλες επιλογές, όμως ήθελα να παίξω στη Μίλαν. Όσο για το θέμα με τον Μέσι, δεν είναι αλήθεια. Δεν πρέπει να πιστεύετε πάντα όσα διαβάζετε. Πάντα προσπαθούσα να είμαι καλή επιρροή για εκείνον και να προσπαθώ να κάνω για αυτόν ό,τι έκανε και ο Ρονάλντο για μένα. Ένιωθα πως με αγκάλιασε ο Ρονάλντο και ήθελα ο Λέο να νιώσει το ίδιο. Ο Μέσι ήταν πάντα πολύ ντροπαλός, όμως πάντα ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής. Ζούσαμε στον ίδιο δρόμο κι έτσι είχαμε μια πολύ καλή σχέση με εκείνον και την οικογένειά του. Ακόμα και τότε ήξερα πως είναι καλύτερος παίκτης από εμένα.»

lionel-messi-and-ronaldinho-1430472458045

-Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης που αντιμετώπισες? 

«Πρέπει να είναι ο Πάολο Μαλντίνι. Τόσες ικανότητες. Είναι αδύνατο να μην σε μαγέψει ο τρόπος που έκανε όλες τις προσπάθειες, ιδιαίτερα όταν παίζεις μαζί του.»

6-Η κίνηση «ελάστικο» είναι η αγαπημένη σου? Πότε την τελειοποίησες? Ποιος έχει καλύτερες ικανότητες, εσύ ή ο Ρονάλντο? 

«Πιθανότατα είναι η αγαπημένη μου κίνηση. Είναι κάτι που γίνεται στο ποδόσφαιρο σάλας, όμως το προσάρμοσα στο χορτάρι. Είναι πιο εύκολο για μένα όταν ανοίγω λίγο περισσότερο τα πόδια μου. Ο Ριβελίνο είχε πιο μικρά πόδια, όμως είχε τρομερές ικανότητες. Είμαι πολύ σίγουρος για τις ικανότητές μου, τελειοποιήθηκαν όσο περνούσε ο καιρός. Πάντα μου άρεσε να παίζω με τη μπάλα. Είχα δυσκολίες με άλλα πράγματα, όμως ήμουν άνετος με μια μπάλα (γέλια). Ο Ρονάλντο είναι ο ήρωάς μου. Ήταν καλύτερος από εμένα.»

7

-Ήσουν στη Μίλαν όταν άρχισε ο «κατήφορός» της στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Ποιος ήταν ο λόγος? Ήταν απλά ότι οι καλύτεροι παίκτες μεγάλωναν?

«Είναι απλά μια αλλαγή γενεών στον σύλλογο. Σύντομα θα είναι και πάλι στην κορυφή. Έχουν φανταστικές υποδομές για τους παίκτες και επιπλέον δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης που να μην θέλει να παίξει εκεί.»

-Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής υπό τις οδηγίες του οποίου αγωνίστηκες? Ποιος πήρε από σένα τον καλύτερό σου εαυτό?

«Αναμφισβήτητα ο Ράικαρντ. Είναι ένας απ’τους καλύτερους προπονητές του κόσμου και του αξίζει να είναι σε μια κορυφαία ομάδα. Σύντομα θα προπονεί σε εθνικό επίπεδο, νομίζω, για έναν τίτλο Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πάντα έπαιρνε τον καλύτερο εαυτό από εμένα γιατί ήξερε τι χρειαζόμουν. Η εμπειρία του στο γήπεδο μετράει πολύ για κάθε παίκτες που έχει στις οδηγίες του.»

8

-Ποια ήταν η αντίδρασή σου όταν ανακάλυψες ότι κάποιος ήθελε να ονομάσει ένα νέο είδος μελισσών με το όνομά σου? Σκέφτηκες πολύ ποια ήθελες να είναι η ονομασία? Γιατί το νούμερο 49 αντί για το όνομά σου? 

«Σοκαρίστηκα! Το βρήκα περίεργο, όμως δεν πίστεψα στην ιδέα πως ήθελαν να ονομάσουν τη μέλισσα με τον όνομά μου γιατί νόμιζαν ότι είμαι καλός τύπος. Μάλλον ήταν για περισσότερη δημοσιότητα. Έτσι μου ήρθε η ιδέα να ονομαστούν οι μέλισσες με τον αριθμό 49 λόγω της μητέρας μου, που γεννήθηκε το 1949. Πέρασε δύσκολες στιγμές με την υγεία της πρόσφατα, όμως τώρα είναι καλύτερα.»

-Έφυγες απ’τη Μίλαν ενώ ήσουν πρώτος σε ασίστ στην Σέριε Α. Γιατί έφυγες? Ήθελες να παίζεις περισσότερο?

«Ήθελα να επιστρέψω στη Βραζιλία για να ζήσω στο Ρίο. Δεν ήθελα να επιστρέψω απλά για να αποσυρθώ, ήθελα να προκαλέσω αίσθηση. Και στη Φλαμένγκο είχαν ένα καλό σχέδιο για μένα. Ήταν σημαντικό. Γι’αυτό δεν πήγα κατευθείαν στη Γκρέμιο, την ομάδα που αναδείχθηκα. Δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα.»

-Ένιωσες ποτέ πως η μη-κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες ήταν μια «τρύπα» στο βιογραφικό σου? Πόσο σημαντικό ήταν να το κατακτήσεις με την Ατλέτικο Μινέιρο πέρυσι και ήταν ιδιαίτερα σημαντικό γιατί έπρεπε να κάνετε σημαντικές ανατροπές στα προημιτελικά, τα ημιτελικά και τον τελικό? 

«Αναμφισβήτητα. Η κατάκτηση με τη Μινέιρο ήταν μια απ’τις σπουδαιότερες της καριέρας μου. Δεν είχαν κατακτήσει κάποιο σημαντικό τρόπαιο απ’το 1971 και δεν είχαν πάρει ποτέ το Λιμπερταδόρες στο παρελθόν. Μπορείτε να δείτε πόσο το αξίζουν αυτοί οι παθιασμένοι φίλοι της ομάδας. Κάναμε σπουδαία διοργάνωση, κάτι που προσθέτει μεγαλύτερο ενθουσιασμό στη νίκη φυσικά. Τώρα θέλω να κατακτήσω το πρωτάθλημα στη Βραζιλία, κάτι που επίσης λείπει απ’το βιογραφικό μου.»

9

-Φαντάσου «Ρόνι»: το σπίτι σου καίγεται και έχεις χρόνο να σώσεις μόνο ένα μετάλιο. Θα είναι αυτό του Μουντιάλ του 2002, του Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 ή του Κόπα Λιμπερταδόρες του 2013? 

«Πολύ κακή ιδέα! Λοιπόν, νομίζω πως όλα είναι σημαντικά όταν τα κερδίζεις. Φυσικά το Μουντιάλ σημαίνει περισσότερα, όμως βασικά εξαρτάται απ’το ποιο είναι πιο κοντά στην πόρτα ή το παράθυρο για να βγω ασφαλής. Αν είναι όλα κοντά θα προσπαθήσω να τα πάρω όλα (γέλια).»

-Ποιους οπαδούς θυμάσαι περισσότερο? 

«Πάντα έπαιξα για ομάδες που είχαν υπέροχους οπαδούς. Η Γκρέμιο ήταν ιδιαίτερη γιατί ήταν η πρώτη. Έπαιξα εκεί απ’τα 7 μου και μπορούσα να πάω ως θεατής να τους βλέπω. Οι Βραζιλιάνοι είναι τρελαμένοι με το ποδόσφαιρο, η πίεση είναι τεράστια. Στη Γαλλία είναι κάπως τρελοί επίσης. Οι οπαδοί της Παρί φωνάζουν πολύ. Στη Μπαρσελόνα ήταν στην «τσίτα» γιατί δεν είχαν κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ για πολύ καιρό. Και στη Μίλαν το «σόου» εκτός γηπέδου και στις κερκίδες είναι το ίδιο σπουδαίο όσο και μέσα σε αυτό. Δεν θα μπορούσα να διαλέξω.»

-Θα μπορούσε ο Νεϊμάρ να χωρέσει στην ομάδα του 2002 που κατέκτησε το Μουντιάλ? 

«Είναι δύσκολο να το πω. Πάντα έχουν θέση στην ομάδα σπουδαίοι παίκτες και ο Νεϊμάρ είναι ένας από αυτούς. όμως υπήρχαν περισσότεροι σπουδαίοι παίκτες το 2002. Νομίζω ότι ο πιο κατάλληλος για να το απαντήσει αυτό είναι ο Σκολάρι.»

-Δυσαρεστήθηκες που δεν έπαιξες στο Μουντιάλ που έγινε στο σπίτι σου ή το 2010? 

«Αυτή τη φορά όχι. Το 2010 νόμιζα πως είχα μια ευκαιρία. Ζούσα μια καλή περίοδο τότε. Όμως ο Ντούνγκα δεν με ήθελε εκεί. Το 2014 θα μπορούσε να είχε γίνει. Είμαι πιο έμπειρος τώρα. Κρίμα που δεν έγινε…»

- Advertisement -

Τελευταία Νέα